BIULETYN INFORMACJI PUBLICZNEJ

WBMiP-III.3120.765.1.2025.GG.

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PRAWA PODATKOWEGO

Prezydent Miasta Gdańska działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b, art. 14c i art. 14k § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r.- Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm. – zwanej dalej O.p.), w zw. z art. 1a ust. 2a pkt 3 ustawy z dnia 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2025 r. poz. 707 – zwanej dalej u.p.o.l.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z o.o. – zwana dalej Wnioskodawcą, z dnia 7.08.2025 r. (wpływ do urzędu 25.08.2025 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości wskazuje, iż: stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do stanu faktycznego, opisanego we wniosku z dnia 7.08.2025 r., w zakresie stwierdzenia: „Obiekt (parking) stanowi budowlę, o której mowa w art. 1a ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r., w konsekwencji czego podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości tak jak budowla” - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Spółka z o.o. – zwana dalej Wnioskodawcą, pismem z dnia 7.08.2025 r., złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości od parkingu znajdującego się w obrysie pojedynczej kondygnacji budynków Parku Handlowego (dalej: „Obiekt”).

We wniosku Spółka zadała następujące pytanie:

Czy Obiekt stanowi budowlę, o której mowa w art. 1a ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r., podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości?

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na zarządzaniu i wynajmowaniu nieruchomości komercyjnych, w tym w szczególności Parku Handlowego (dalej: „Park Handlowy”) położonego w Gdańsku, (dalej: „Nieruchomość”) znajdującego się we właściwości miejscowej Prezydenta Miasta Gdańska.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od nieruchomości z tytułu gruntów, budynków i budowli wchodzących w skład Nieruchomości. Na Nieruchomości znajduje się parking, który częściowo znajduje się na zewnątrz budynków Parku Handlowego, a częściowo w obrysie pojedynczej kondygnacji budynków Parku Handlowego.

Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie parkingu znajdującego się na poziomie -1 w obrysie pojedynczej kondygnacji budynków Parku Handlowego. W tym zakresie:

• Obiekt nie zawiera się w całości w kubaturze budynków Parku Handlowego, w tym w szczególności zadaszeniem Obiektu nie jest w całości strop budynków Parku Handlowego. Nad Obiektem na poziomie „-1” znajduje się częściowo parking naziemny na poziomie „0”;
• Obiekt nie został wydzielony w całości z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, a rolą znajdujących się częściowo w jego konstrukcji murków, słupów i filarów jest podtrzymywanie konstrukcji Obiektu, a nie wydzielenie Obiektu z przestrzeni;
• Obiekt nie jest zintegrowany w całości z budynkami Parku Handlowego, w tym za pomocą klatek schodowych lub wind prowadzących do wnętrza Parku Handlowego. Obsługa Obiektu w całości odbywa się z poziomu „-1”;
• Obiekt posiada autonomiczne wjazdy i wyjazdy, systemy oświetlenia i odwodnienia, niezależne od budynków Parku Handlowego,
• Obiekt służy wyłącznie parkowaniu pojazdów klientów sklepów Parku Handlowego.

Wnioskodawca przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego wyjaśnił, że w jego ocenie Obiekt stanowi budowlę, o której mowa w art. 1a ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r., w konsekwencji czego podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości tak jak budowla.

Wnioskodawca wskazał, że niniejszy wniosek dotyczy kwalifikacji prawnopodatkowej Obiektu, tj. parkingu na poziomie -1 znajdującego się w obrysie pojedynczej kondygnacji budynków Parku Handlowego na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2025 r.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r. budowlę stanowi:

1. obiekt niebędący budynkiem, wymieniony w załączniku nr 4 do ustawy, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem;
2. elektrownię wiatrową, elektrownię jądrową i elektrownię fotowoltaiczną, biogazownię, biogazownię rolniczą, magazyn energii, kocioł, piec przemysłowy, kolej linową, wyciąg narciarski oraz skocznię, w części niebędącej budynkiem - wyłącznie w zakresie ich części budowlanych;
3. urządzenie budowlane – przyłącze oraz urządzenie instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, oraz inne urządzenie techniczne, bezpośrednio związane z budynkiem lub obiektem, o którym mowa w lit. a, niezbędne do ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem;
4. urządzenie techniczne inne niż wymienione w lit. a-c - wyłącznie w zakresie jego części budowlanych;
5. fundamenty pod maszyny oraz pod urządzenia techniczne, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową

– wzniesione w wyniku robót budowlanych, także w przypadku, gdy stanowią część obiektu niewymienionego w ustawie.

Jednocześnie, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2b u.p.o.l., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r., przez roboty budowlane należy rozumieć prace polegające na budowie, odbudowie, rozbudowie, nadbudowie lub montażu, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca wskazuje, że w celu uznania, że Obiekt stanowi budowlę, o której mowa art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2025 r. konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. zakwalifikowania Obiektu do którejkolwiek z kategorii wymienionych w art. 1a ust. 1 pkt 2 lit. ae u.p.o.l.;
2. wzniesienie Obiektu w wyniku robót budowlanych, tj. w wyniku prac polegających na budowie, odbudowie, rozbudowie, nadbudowie lub montażu, do których stosuje się przepisy u.p.b.

Mając na uwadze, że zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2b u.p.o.l. przez roboty budowlane należy rozumieć prace polegające na budowie, odbudowie, rozbudowie, nadbudowie, przebudowie lub montażu, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2025 r. poz. 418), to w ocenie Wnioskodawcy ww. przesłanka wzniesienia Obiektu w wyniku robót budowlanych w stanie faktycznym jest spełniona.

Jednocześnie, Obiekt należy zakwalifikować do kategorii budowli, o których mowa w art. 1a ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l., tj. obiektów niebędących budynkami, wymienionych w załączniku nr 4 do u.p.o.l. wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem. W tym zakresie, w załączniku nr 4 do u.p.o.l. w poz. 24 jako obiekt stanowiący budowlę wprost wskazano parking znajdujący się poza budynkiem.

Nie można przy tym uznać, że Obiekt stanowi budynek w rozumieniu art. 1a ust. 1 u.p.o.l., ponieważ Obiekt nie posiada cech warunkujących uznanie go za budynek w rozumieniu powołanego przepisu u.p.o.l. Zgodnie z art. 1a ust. 1 u.p.o.l. budynek stanowi obiekt, który łącznie spełnia następujące przesłanki:

1. został wzniesiony w wyniku robót budowlanych,
2. jest trwale związany z gruntem,

• został wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych,

1. posiada fundamenty i dach,
2. nie jest obiektem, w którym są lub mogą być gromadzone materiały występujące w kawałkach, w postaci ciekłej lub gazowej, którego podstawowym parametrem technicznym wyznaczającym jego przeznaczenie jest pojemność.

Obiekt co prawda został wzniesiony w wyniku robót budowlanych, jest trwale związany z gruntem oraz nie jest obiektem, w którym są lub mogą być gromadzone materiały występujące w kawałkach, w postaci ciekłej lub gazowej, którego podstawowym parametrem technicznym wyznaczającym jego przeznaczenie jest pojemność (ww. przesłanki I., II. i V.), niemniej, nie spełnia przesłanek wydzielenia z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz nie posiada fundamentów i dachu (przesłanki III. i IV.).

Konstrukcja Obiektu obejmuje filary, słupy oraz ścianki, niemniej jednak ww. elementy nie wydzielają Obiektu z przestrzeni – w oparciu o ww. elementy nie jest bowiem możliwe zakreślenie w całości granic Obiektu. Zadaniem ww. elementów jest jedynie wspieranie konstrukcji Obiektu.

Ponadto, Obiekt nie posiada dachu. Obiekt zlokalizowany jest na zewnątrz, w obrysie budynków Parku Handlowego na poziomie „-1”, a nad obiektem znajduje się częściowo naziemny parking na poziomie „0”. Strop budynków Parku Handlowego nie stanowi dachu budynku.

Nie sposób przy tym uznać, że Obiekt znajduje się wewnątrz budynku Parku Handlowego. W szczególności, Obiekt wykracza poza obrys budynków Parku Handlowego, a więc nie znajduje się w ich kubaturze, bezpośrednio pod ich konstrukcją. Jednocześnie, konstrukcja Obiektu znajduje się poza rzutem poziomym budynków, a nad jego częścią nie znajduje się strop budynków Parku Handlowego, ale naziemne miejsca postojowe stanowiące część parkingu naziemnego. Zarazem część parkingu znajdująca się w obrębie najniższej kondygnacji ww. budynków nie stanowi integralnej części budynków Parku Handlowego.

Potwierdza to okoliczność odbywania się obsługi Obiektu wyłącznie z poziomu -1 oraz braku integracji Obiektu z komunikacją pionową budynków Parku Handlowego w sposób typowy dla parkingów znajdujących się pod budynkiem (brak klatek schodowych lub wind prowadzących z wnętrza budynków Parku Handlowego bezpośrednio do Obiektu).

Ponadto, Obiekt może funkcjonować niezależnie od budynków Parku Handlowego – posiada osobne wjazdy i wyjazdy, systemy wentylacji, oświetlenia i odwodnienia, niezależne od wnętrza budynku Parku Handlowego.

Wynika to z tego, że Obiekt stanowi niezależny obiekt zewnętrzny, którego podstawową funkcją jest umożliwienie pozostawienia pojazdów przez klientów sklepów Parku Handlowego.

Stąd, Obiekt nie jest bezpośrednio związany z budynkami Parku Handlowego, ale pełni względem budynków Parku Handlowego wyłącznie funkcję pomocniczą, akcesoryjną, podczas gdy to budynki Parku Handlowego służą właściwej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Powyższe skutkuje koniecznością wykazania Obiektu do opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowli.

Niezależnie od powyższego, Obiekt jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, przez co zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, a podstawę opodatkowania Obiektu stanowi jego wartość rynkowa, określona na dzień powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 4 ust. 5 u.p.o.l.

Tut. Organ podatkowy, działając na podstawie art. 169 § 1 0.p. wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia złożonego w dniu 25.08.2025 r. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od nieruchomości, w terminie 7 dni od otrzymania niniejszego wezwania przez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego poprzez wskazanie w jaki sposób płyty stropowe parkingu podziemnego zlokalizowanego na poziomie -1, które stanowią płytę najazdową dla miejsc postojowych zlokalizowanych na poziomie jak również płyty stropowe parkingu na poziomie -1 , znajdujące się pod budynkami handlowymi, są oparte na gruncie i za pomocą jakich elementów budowlanych przenoszą obciążenia na grunt.

Wnioskodawca pismem z dnia 20.10.2025 r. (wpływ do urzędu 20.10.2025 r.) odpowiedział na wezwanie. W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że płyty stropowe parkingu podziemnego zlokalizowanego na poziomie -1, które stanowią płytę najazdową dla miejsc postojowych zlokalizowanych na poziomie 0, jak również płyty stropowe parkingu na poziomie -1, znajdujące się pod budynkami handlowym nie są bezpośrednio oparte na gruncie. Płyty te pełnią funkcję stropu zawieszonego, który za pośrednictwem belek i żeber przenosi obciążenia na siatkę słupów, a następnie na fundamenty (nie bezpośrednio na grunt).

Prezydent Miasta Gdańska po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, w świetle obowiązującego stanu prawnego, wyjaśnia co następuje.

Organ podatkowy uznaje stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe z podanych poniżej względów.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają: grunty, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. stanowi, że przez grunty, budynki i budowie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej rozumie się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z zastrzeżeniem ust. 2a.

W myśl art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. budynek to obiekt wzniesiony w wyniku robót budowlanych, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem, trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz który posiada fundamenty i dach, z wyłączeniem obiektu, w którym są lub mogą być gromadzone materiały sypkie, materiały występujące w kawałkach albo materiały w postaci ciekłej lub gazowej, którego podstawowym parametrem technicznym wyznaczającym jego przeznaczenie jest pojemność.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. budowlę stanowi:

1. obiekt niebędący budynkiem, wymieniony w załączniku nr 4 do ustawy, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem,
2. elektrownia wiatrowa, elektrownia jądrowa i elektrownia fotowoltaiczna, biogazownia, biogazownia rolnicza, magazyn energii, kocioł, piec przemysłowy, kolej linową, wyciąg narciarski oraz skocznia, w części niebędącej budynkiem - wyłącznie w zakresie ich części budowlanych,
3. urządzenie budowlane - przyłącze oraz urządzenie instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, oraz inne urządzenie techniczne, bezpośrednio związane z budynkiem lub obiektem, o którym mowa w lit. a, niezbędne do ich użytkowania zgodnie z przeznaczeniem,
4. urządzenie techniczne inne niż wymienione w lit. a-c - wyłącznie w zakresie jego części budowlanych,
5. fundamenty pod maszyny oraz pod urządzenia techniczne, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową

- wzniesione w wyniku robót budowlanych, także w przypadku, gdy stanowią część obiektu niewymienionego w ustawie.

Natomiast zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2b u.p.o.l. roboty budowlane to prace polegające na budowie, odbudowie, rozbudowie, nadbudowie, przebudowie lub montażu, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2025 r. poz. 418);

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2c u.p.o.l. trwałe związanie z gruntem to takie połączenie obiektu budowlanego z gruntem, które zapewnia temu obiektowi stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym niezależnym od działania człowieka, mogącym zniszczyć lub spowodować przemieszczenie lub przesunięcie się obiektu budowlanego na inne miejsce.

W myśl art, 1a ust. 1 pkt 5) u.p.o.l. powierzchnia użytkowa budynku lub jego części to powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.

Spółka we wniosku o wydanie interpretacji zakwestionowała uznanie Obiektu za budynek z uwagi na brak w jej ocenie przegród budowlanych oraz dachu. Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał, iż Obiekt nie zawiera się w całości w kubaturze budynków Parku Handlowego. Zadaszeniem Obiektu nie jest w całości strop budynków Parku Handlowego, nad obiektem bowiem „na poziomie „-1” znajduje się częściowo parking naziemny na poziomie „0”. Obiekt ten nie został również wydzielony w całości z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, a rolą znajdujących się częściowo w jego konstrukcji murków, słupów i filarów jest jedynie podtrzymywanie konstrukcji Obiektu, a nie wydzielenie jego z przestrzeni. Obiekt, zdaniem Wnioskodawcy, nie został zintegrowany w całości z budynkami Parku Handlowego, w tym za pomocą klatek schodowych i wind prowadzących do wnętrza Parku Handlowego, a jego obsługa w całości odbywa się z poziomu „-1”. Obiekt posiada autonomiczne wjazdy i wyjazdy, systemy oświetlenia odwodnienia. Zdaniem Wnioskodawcy Obiekt w stanie prawnym obowiązującym od 1.01.2025 r. stanowi budowlę.

Tut. organ podatkowy odnosząc się do powyższego wskazuje, iż do oceny czy Obiekt będący przedmiotem wniosku stanowi budowlę w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy może być on zakwalifikowany jako budynek.

Jak bowiem wskazał ustawodawca w uzasadnieniu do projektu zmiany ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (druk 741 z 2024 r.) w stanie prawnym obowiązującym od 1.01.2025 r. nadal miała być utrzymywana zasada pierwszeństwa kwalifikacji obiektu jako budynku. W uzasadnieniu podkreślono „Zostanie utrzymana obowiązująca w obecnych przepisach zasada pierwszeństwa kwalifikacji obiektu jako budynku, co oznacza, że najpierw będzie należało ustalić, czy dany obiekt jest budynkiem, a jeżeli nie jest, to dopiero następnie będzie można rozważać jego kwalifikację do kategorii budowli, jeżeli obiekt ten będzie spełniał przesłanki uznania go za budowlę, przewidziane w projektowanych przepisach. Żaden budynek nie może być bowiem jednocześnie budowlą, a żadna budowla nie może być jednocześnie budynkiem, przy czym pierwszeństwo ma zawsze kwalifikacja danego obiektu jako budynku”.

Pierwszą z kwestionowanych przez Wnioskodawcę okoliczności wykluczających uznanie Obiektu za budynek lub jego część jest kwestia istnienia przegród budowlanych.

Organ odnosząc się do powyższego wyjaśnia, że w u.p.o.l. brak jest definicji „przegrody budowlanej”, dlatego zasadne jest dokonanie wykładni językowej ww. pojęcia oraz podparcie się orzecznictwem sądów administracyjnych. Zgodnie z „Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego” pod red. Prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, tom P-Ś, str. 663-664 „przegroda” oznacza „to co przegradza, odgradza, dzieli, ścianka przedzielająca, przepierzenie, bariera itp. (...)”.

W orzecznictwie ukształtował się pogląd, zgodnie z którym dla spełnienia przez obiekt budowlany przesłanki wydzielenia z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, nie jest konieczne zamknięcie obiektu ze wszystkich stron. Ustalenie podstawy opodatkowania w podatku od nieruchomości jest możliwe, jeśli istniejące przegrody- przy uwzględnieniu wszystkich kondygnacji- zakreślają granice obiektu, Oznacza to, że pojęcia przegrody budowlanej, o którym mowa w art. l a ust. 1 pkt 1 u.p.o,l., nie można zawężać do ściany w tradycyjnym rozumieniu tego słowa, ale należy objąć tą kategorią również takie elementy struktury budynku, jak np. filary, słupy czy kolumny, które w sensie konstrukcyjnym mogą pełnić tę samą funkcję co ściana, i które strukturalnie wydzielają budynek lub jego część z przestrzeni (por. wyroki NSA z 25.09.2015 r., sygn. II FSK 2086/13, z dnia 11.05.2016 r., sygn. II FSK 1581/15, z dnia 11.03.2020 r., sygn. II FSK 1043/18 oraz z dnia 30.07.2020 r., sygn. II FSK 2872/18).

Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 8.05.2018 r., sygn. II FSK 779/16 i z dnia 7.03.2019 r., sygn. II FSK 573/17, podzielił pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, wyrażony w prawomocnym wyroku z dnia 14.12.2011 r., sygn. I SA/Kr 1537/11, zgodnie, z którym w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l, mowa jest o wydzieleniu „budynku z przestrzeni urbanistycznej", a zamierzony konstrukcyjnie brak części ścian na jakiejkolwiek kondygnacji nie eliminuje jej z substancji budowlanej budynku”.

Warto zauważyć także, że w wyroku z dnia 4.11.2014 r., sygn. Il FSK 2967/14, NSA, wskazał, że redakcja zarówno art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., jak i art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, żadną miarą nie wskazuje, że użyty w tych przepisach zwrot: „wydzielony z przestrzeni” dotyczy tylko przestrzeni zewnętrznej - naziemnej. Nie ma przy tym wątpliwości, że gdyby parking podziemny stanowił część budynku wyniesionego ponad powierzchnię ziemi (np. galerii, biurowca) należałoby opodatkowywać go jako część budynku, wg skali przewidzianej dla budynków.

Ponadto uznał, że parking podziemny należy dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości traktować jako budynek. Tym samym powierzchnia parkingu podziemnego jest powierzchnią użytkową, stanowiącą podstawę opodatkowania w podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku o wydanie interpretacji wynika, iż Obiekt znajduje się częściowo w obrysie pojedynczej kondygnacji budynków Parku Handlowego na poziomie „-1”. Częściowo również nad nim znajduje się parking naziemny na poziomie, który stanowi zadaszenie części parkingu podziemnego.

Odnosząc się do stwierdzenia Wnioskodawcy, że garaż nie stanowi budynku (lub jego części) z tej przyczyny, iż części parkingu nie są wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, gdyż jego konstrukcja obejmuje filary, słupy oraz ścianki, organ podkreśla, iż z przytoczonego orzecznictwa sądowego wyraźnie wynika, że pojęcia przegrody budowlanej, o którym mowa w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., nie można zawężać do ściany w tradycyjnym rozumieniu tego słowa, ale należy objąć tą kategorią również takie elementy struktury budynku, jak np. filary, słupy czy kolumny, które w sensie konstrukcyjnym mogą pełnić tę samą funkcję co ściana, i które strukturalnie wydzielają budynek lub jego część z przestrzeni, Organ podkreśla również, że w myśl art. 1a ust. 1 pkt 5) u.p.o.l. garaże podziemne stanowią kondygnację budynku.

Z powyższego wynika zatem, że Obiekt, wbrew opinii Wnioskodawcy, posiada przegrody budowlane.

Zdaniem Wnioskodawcy Obiekt należy wykluczyć z kategorii budynków z uwagi również na fakt, iż nie posiada on dachu. Wnioskodawca wskazał, że Obiekt zlokalizowany jest na zewnątrz, w obrysie budynków Parku Handlowego na poziomie „-1 ", a nad obiektem znajduje się naziemny parking na poziomie „0”. Strop budynków Parku Handlowego nie stanowi dachu budynku. W ocenie Wnioskodawcy nie sposób również uznać, że Obiekt znajduje się wewnątrz budynków Parku Handlowego. Obiekt wykracza poza obrys budynków Parku Handlowego, a więc nie znajduje się w ich kubaturze, bezpośrednio pod ich konstrukcją. Konstrukcja Obiektu znajduje się poza rzutem poziomym budynków, a nad jego częścią nie znajduje się strop budynków Parku Handlowego, ale naziemne miejsca postojowe. Zarazem część parkingu znajdująca się w obrębie najniżej kondygnacji ww. budynków nie stanowi integralnej części budynków Parku Handlowego.

Organ odnosząc się do powyższego wyjaśnia, że zgodnie ze stanem faktycznym opisanym we wniosku dotyczy on parkingu znajdującego się „w obrysie pojedynczej kondygnacji budynków Parku Handlowego”. Ponadto „zadaszeniem Obiektu nie jest w całości strop budynków Parku Handlowego. Nad Obiektem na poziomie „-1” znajduje się częściowo parking naziemny na poziomie „0”. W opisie stanu faktycznego wskazano również, że „obiekt nie jest zintegrowany w całości z budynkami Parku Handlowego”.

W ocenie organu z powyższego opisu stanu faktycznego wynika, że Obiekt stanowi część budynku Parku Handlowego, który w pewnej części wychodzi poza jego obrys.

Powyższe jest zgodne z jasną dyspozycją ustawodawcy wyrażoną w art. 1a ust. 1 pkt 5) u.p.o.l., zgodnie z którą za kondygnację budynku uważa się garaże podziemne.

Organ wyjaśnia, że okoliczność, iż podziemne hale garażowe „wychodzą” poza obrys bryły budynku występuje bardzo często w przypadku, gdy jedna hala „służy” więcej niż 1 budynkowi. Dzieje się tak np. w przypadku budynków mieszkalnych wielorodzinnych. W takim przypadku 2 lub więcej budynków oddziela przestrzeń pokryta gruntem, pod którą znajduje się hala garażowa mogąca stanowić część wspólną budynków lub odrębny lokal niemieszkalny. Nie zmienia to faktu, że hala taka stanowi część budynku.

Organ wskazuje, że budynki Parku Handlowego posiadają dach, co nie kwestionuje Wnioskodawca, a Obiekt stanowi jego cześć, Część Obiektu, wysunięta poza obrys budynków, znajdująca się pod parkingiem „0” również nie stanowi otwartej przestrzeni, lecz jest od góry pokryta obiektem parkingu zewnętrznego.

Podobnie, bez znaczenia dla uznania Obiektu, za część budynku stanowi fakt, iż według Wnioskodawcy nie jest on zintegrowany w całości z budynkami Parku Handlowego, a obsługa jego odbywa się z poziomu „-1”. Należy podkreślić, iż bryły budynków mogą mieć różne struktury i brak przejścia dla klientów bezpośrednio z jednej części budynku do drugiej nie może powodować wykluczenia go z tego katalogu. Jako przykład można podać tutaj sytuację, gdy w bloku mieszkalnym wielorodzinnym pod częścią zajmowaną przez lokale mieszkalne znajdują się odrębne garaże, do których wchodzi się wyłącznie z zewnątrz lub odrębne lokale niemieszkalne (usługowe), do których prowadzą odrębne, zewnętrzne, wejścia.

Opinię organu w pełni potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych. NSA w wyrokach z 28.05.2020 r. II FSK 227/20 i II FSK 3079/19 oraz z 12.08 2014 r. II FSK 1715/12 i z 12.12.2014 r., II FSK 3121/12, zaaprobował wykładnię art. 1a ust, 1 pkt 1 u.p.o,l., dokonaną przez sąd administracyjny pierwszej instancji, który stwierdził: „(...) z uwagi na to, że nad parkingiem znajdują się kolejne kondygnacje budynku centrum handlowego, jest on funkcjonalnie i technicznie związany z budynkiem, a w szczególności z tą częścią budynku, która pozostaje nad nim". Z kolei w wyroku z 12.08.2014 r., II FSK 1715/12, NSA odniósł się do znaczenia sformułowania "kondygnacja" użytego w art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l., argumentując, że w tym wypadku odwołać należy się do definicji słownikowych. Zdaniem NSA, sięgając do znaczenia semantycznego, przez kondygnację należy rozumieć część budynku znajdującego się między sąsiednimi stropami lub między podłożem a najniższym stropem, każde piętro lub parter budynku, także piętra znajdujące się pod parterem budynku (por. Słownik języka polskiego, pod red. S. Dubisza, T. Il, Wydawnictwo Naukowe PWN 2006, str. 199).

Warto też zauważyć, że w sprawie, o zbliżonym stanie faktycznym, rozstrzygniętej wyrokiem z 4.11.2014 r., sygn. II FSK 2967/14, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że parking podziemny „należy dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości, traktować jako budynek. Tym samym powierzchnia parkingu podziemnego jest powierzchnią użytkową, stanowiącą podstawę opodatkowania w podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części".

Z powyższego bezsprzecznie zatem wynika, że Obiekt będący przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji wypełnia definicję budynku lub jego części wyrażoną w art. 1a ust. 1 pkt 1) u.p.o.l. Nadmienić przy tym należy, że Wnioskodawca oświadczył, iż Obiekt został wykonany w wyniku robót budowlanych. W opisie stanu faktycznego nie podniósł również kwestii ewentualnego braku fundamentów lub braku związania trwałego z gruntem.

Natomiast w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawca wskazał, że Obiekt nie posiada fundamentów.

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie organu podatkowego wskazał, że płyty stropowe parkingu podziemnego zlokalizowanego na poziomie -1, które stanowią płytę najazdową dla miejsc postojowych zlokalizowanych na poziomie 0, jak również płyty stropowe parkingu na poziomie -1, znajdujące się pod budynkami handlowym nie są bezpośrednio oparte na gruncie. Płyty te pełnią funkcję stropu zawieszonego, który za pośrednictwem belek i żeber przenosi obciążenia na siatkę słupów, a następnie na fundamenty (nie bezpośrednio na grunt).

W związku z powyższym przedmiotowy Obiekt posiada fundamenty, na które za pośrednictwem belek i żeber przenoszony jest ciężar stropu.

Wobec powyższego obiekt został wzniesiony w wyniku robót budowlanych, jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach, co oznacza, że spełnia definicję budynku z art. art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l.

Zdaniem tut. organu podatkowego, nie można również zgodzić się z Wnioskodawcą co do tego, że przedmiotowy parking należy zakwalifikować do kategorii budowli, o których mowa w art. la ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l., tj. obiektów niebędących budynkami, wymienionych w załączniku nr 4 do u.p.o.l. wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem. W tym zakresie, w załączniku nr 4 do u.p.o.l. w poz. 24 jako obiekt stanowiący budowlę wprost wskazano wyłącznie parking znajdujący się poza budynkiem. Przepis ten nie dotyczy zatem parkingów stanowiących część budynku, co ma miejsce w niniejszej sprawie.

Wobec przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego tutejszy organ podatkowy nie może zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotowy garaż stanowi budowlę, o której mowa w art. 1a ust. 1 pkt 2 lit. a u.p.o.l. w brzmieniu obowiązującym od 1.01.2025 r. i podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości tak jak budowla.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z dnia 7.08.2025 r. należy uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja udzielona została w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące na dzień wydania interpretacji przez organ podatkowy i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14b S 3 ustawy Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, którym organ podatkowy jest ściśle związany.

Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Interpretacja wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub jest zgodny ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W myśl art.14na Ordynacji podatkowej w związku z art. 1 19a Ordynacji podatkowej ochrona wynikająca z indywidualnych interpretacji prawa podatkowego jest wyłączona w zakresie stosowania klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2024 r., poz. 935, ze zm.).  

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Urząd Miejski w Gdańsku ul. Nowe Ogrody 8/12, 80-803 Gdańsk (art. 54 § 1 ww. ustawy) lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej /UMGDA/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.