 |
Tadeusz Mazowiecki urodził się 18 kwietnia 1927 w Płocku. W roku 1946 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Marszałka Stanisława Małachowskiego w Płocku, następnie rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim.
W latach 1949-1955 działał w stowarzyszeniu Pax. W 1957 znalazł się wśród założycieli warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. W 1958 założył i został redaktorem naczelnym miesięcznika "Więź"- pisma będącego wówczas obowiązkową lekturą ludzi próbujących na przekór wszystkiemu myśleć samodzielnie, bez względu na wyznawane poglądy.
W latach 1961-1972 był posłem na Sejm z ramienia katolickiej grupy Znak. Zasłynął wówczas jako współautor interpelacji poselskiej w sprawie wydarzeń marcowych w 1968. Po wydarzeniach grudnia 1970 nalegał na powołanie komisji w celu ustalenia winnych rozlewu krwi. W maju 1977 roku został w dowód uznania za niezależną postawę i docenianą już wówczas prawość i uczciwość, mężem zaufania uczestników głodówki w kościele pod wezwaniem Św. Marcina w Warszawie. Była to pierwsza głodówka protestacyjna zorganizowana przez środowisko Komitetu Samoobrony Społecznej ?KOR". Współpracował też z Polskim Porozumieniem Niepodległościowym.
W sierpniu 1980 roku współtworzył dokument o niebagatelnej roli historycznej - Apel 64 intelektualistów popierających strajkowe postulaty stoczniowców. I właśnie ten dokument 24 sierpnia Tadeusz Mazowiecki przywiózł do Gdańska, do strajkującej stoczni. I zaproponował przewodniczącemu Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego Lechowi Wałęsie pomoc.
Po wygranym strajku został doradcą Krajowej Komisji Porozumiewawczej i przewodniczącego Wałęsy. Od 1981 był redaktorem naczelnym "Tygodnika Solidarność". Po wprowadzeniu stanu wojennego został aresztowany w sopockim hotelu, po czym internowano go w Strzebielinku, potem w Jaworzu, a na koniec w Darłówku. Został zwolniony jako jeden z ostatnich w dniu 23 grudnia 1982.
Brał udział w rozmowach plenarnych Okrągłego Stołu, stając się jednym z głównych twórców porozumienia, na mocy którego 4 czerwca 1989 odbyły się częściowo wolne wybory, w których sam odmówił kandydowania. W roku 1989 został pierwszym niekomunistycznym premierem Polski. Zdołał w krótkim czasie przeprowadzić szereg podstawowych reform, zmieniając ustrój polityczny, wprowadzając system wielopartyjny i przeprowadzając reformę samorządową oraz transformację gospodarczą.
Wraz z Helmutem Kohlem wprowadził nową jakość w relacje polsko-niemieckie. Podczas wspólnej mszy pojednania 12 listopada 1989 w Krzyżowej, Mazowiecki i Kohl wyrazili chęć budowy przyjaźni pomiędzy naszymi narodami. Te słowa zmieniły historię, a premier Mazowiecki został architektem polsko-niemieckiego traktatu granicznego z listopada 1990 roku oraz traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy z czerwca 1991. Tadeusz Mazowiecki był także współtwórcą i przewodniczącym Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej I, II i III kadencji. Był też przewodniczącym Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia narodowego i przewodniczącym Komisji Integracji Europejskiej.
Jest doktorem honoris causa Uniwersytetów w Leuven, Genui, Giessen, Poitiers, Exeter, Uniwersytetu Warszawskiego, Akademii Ekonomicznej w Katowicach, a także Uniwersytetu w Tuzli.
Został odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (1995), Złotym Orderem Herbu Bośni (1996), Orderem Legii Honorowej (1997), Krzyżem Średnim z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (1998), Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (2000).
23 kwietnia 2009 roku, decyzją Rady Miasta Gdańska otrzymał honorowe obywatelstwo Miasta Gdańska.
21 czerwca 2010 r. podczas uroczystej sesji Rady Miasta Gdańska, Tadeusz Mazowiecki odebrał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Gdańska.