WBMiP-III.3130.3400.2022.MC
INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PRAWA PODATKOWEGO
Prezydent Miasta Gdańska działając na podstawie art. 14b § 1, 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14c ustawy z dnia 29.08.1997 r.- Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), w związku z art. 1 ust. 1 pkt. 2 i art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (DZ. U z 2022 r. poz. 2142 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 03.11.2022 r. (data wpływu 07.11.2022 r.) ……. o wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie i sposobie stosowania przepisów prawa podatkowego odnośnie opłaty skarbowej w indywidualnej sprawie stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku w zakresie stwierdzenia iż: w ocenie Wnioskodawcy od pełnomocnictwa złożonego w toku postępowania o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy opłata skarbowa nie jest należna – jest nieprawidłowe
UZASADNIENIE
Pan …… (zwany dalej Wnioskodawcą), pismem z dnia 03.11.2022r. (data wpływu 07.11.2022 r.) złożył do tut. Urzędu wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, dotyczący obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł).
Wnioskodawca przedstawił poniższe zdarzenie przyszłe.
Do Wnioskodawcy zgłosił się Klient, który chce zlecić reprezentację jego osoby przed Wojewodą Pomorskim w zakresie zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy- art. 114 Ustawy o cudzoziemcach.
W związku z powyższym zadano pytanie: „Czy od dokument pełnomocnictwa przedłożonego w toku postępowania
o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy celem wykonywania pracy należy wnieść opłatę skarbową w kwocie 17 złotych.”
Stanowisko Wnioskodawcy:
W ocenie Wnioskodawcy od pełnomocnictwa złożonego w toku postępowania o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa nie jest należna.
Wnioskodawca uzasadnił powyższe, iż zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.), zwanej dalej u.o.s., opłacie tej podlega w sprawach z zakresu administracji publicznej dokonanie czynności urzędowej na podstawie zgłoszenia lub na wniosek, wydanie zaświadczenia i zezwolenia na wniosek. Wykaz przedmiotów opłaty skarbowej, stawki tej opłaty oraz zwolnienia określa załącznik do ustawy.
Obowiązek zapłaty opłaty skarbowej od przedmiotów tej opłaty nie powstaje, jeżeli istnieje podstawa prawna do jego wyłączenia lub zwolnienia od opłaty skarbowej. Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. f u.o.s. podlega opłacie skarbowej dokonanie czynności urzędowej, wydanie zaświadczenia i zezwolenia (pozwolenia, koncesji) albo złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii między innymi w sprawach zatrudnienia.Podobne stanowisko zawarto w interpretacji PL-835-225/BG/07/43, Wyłączenie obowiązku zapłaty opłaty skarbowej w sprawach zatrudnienia - Pismo wydane przez Ministerstwo Finansów.
Prezydent Miasta Gdańska po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, w świetle obowiązującego stanu prawnego, wyjaśnia co następuje.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.o.s. opłacie skarbowej podlega:
1) w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej:
- a) dokonywanie czynności urzędowej na podstawie zgłoszenia lub na wniosek,
- b) wydanie zaświadczenia na wniosek,
- c) wydanie zwolnienia (pozwolenia, koncesji)
2) złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii – w sprawach z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym.
Zgodnie z wykazem określającym przedmioty opłaty skarbowej, stawki tej opłaty oraz zwolnienia do u.o.s. opłata skarbowa od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury oraz jego odpisu, wypisu lub kopii od każdego stosunku pełnomocnictwa (prokury) wynosi 17 zł.
W świetle przytoczonych przepisów u.o.s. opłacie skarbowej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury lub jego odpisu, wypisu lub kopii w sprawach z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym. Opłatą skarbową objęte jest więc złożenie takiego dokumentu, które legitymuje określoną osobę do reprezentowania mocodawcy w konkretnej sprawie. Obowiązek zapłaty opłaty skarbowej powstaje z chwilą złożenia takiego dokumentu w organie administracji publicznej, sądzie.
Pełnomocnictwo jest szczególnego rodzaju stosunkiem prawnym powstającym między mocodawcą (podmiotem dającym pełnomocnictwo), a drugą osobą (pełnomocnikiem). Istotą pełnomocnictwa jest to, że pełnomocnik wykonuje różnego rodzaju czynności w imieniu swojego mocodawcy.
Czynność prawna wykonywana przez pełnomocnika, w granicach jego umocowania, pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego (mocodawcy).
Z przepisów Kodeksu Cywilnego wynika, że pełnomocnictwo jest stosunkiem pomiędzy mocodawcą a pełnomocnikiem.
W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej nie podlega opłacie skarbowej: dokonanie czynności urzędowej, wydanie zaświadczenia i zezwolenia (pozwolenia, koncesji) albo złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii w sprawach zatrudnienia, wynagrodzenia za pracę.
Zgodnie z wykazem przedmiotów opłaty skarbowej, stawek tej opłaty oraz zwolnień, który stanowi załącznik do ustawy o opłacie skarbowej w Części III – Wydawanie zezwolenia (pozwolenia, koncesji) w pkt 2b wskazano, iż stawka za wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 114 ust. 1 i 1a i art. 127, art. 139 a ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach wynosi 440 zł.
Warunki udzielania zezwolenia na pobyt czasowy i pracę regulują przepisy ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. 2021. poz. 2354).
Zgodnie z art. 104 ust. 1 ww. ustawy zezwolenia na pobyt czasowy, z wyjątkiem zezwoleń, o których mowa w art. 139 a ust. 1 i art. 139 o ust. 1, udziela lub odmawia jego udzielenia wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu cudzoziemca, w drodze decyzji.
Art. 114 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż zezwolenia na pobyt czasowy i pracę udziela się, gdy celem pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy oraz spełnione są łącznie następujące warunki:
1) cudzoziemiec posiada ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
3) podmiot powierzający wykonywanie pracy nie ma możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych na lokalnym rynku pracy;
4) wynagrodzenie, które jest wskazane przez podmiot powierzający wykonywanie pracy w załączniku do wniosku o udzielenie zezwolenia, o którym mowa w art. 106 ust. 1 a, nie jest niższe niż wynagrodzenie pracowników wykonujących w tym samym wymiarze czasu pracy pracę porównywalnego rodzaju lub na porównywalnym stanowisku;
5) wysokość miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w pkt 4, nie jest niższa niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę niezależnie od wymiaru czasu pracy i rodzaju stosunku prawnego stanowiącego podstawę wykonywania pracy przez cudzoziemca.
Ponadto art. 114 ust. 1 pkt 1 a ustawy o cudzoziemcach stanowi, iż zezwolenie na pobyt czasowy i pracę udziela się także wówczas, gdy celem pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest wykonywanie pracy w zawodzie pożądanym dla polskiej gospodarki, określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 5, cudzoziemiec posiada kwalifikacje zawodowe wymagane do wykonywania pracy w tym zawodzie i spełnione są łącznie warunki o których mowa w ust. 1 pkt 1, 4 i 5.
Kluczową kwestią dla udzielenia odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie o wydanie interpretacji jest ustalenie do jakiej kategorii spraw należy wydanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę oraz czy można je zaliczyć do spraw objętych dyspozycją normy wyrażonej w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. f u.o.s.
Zgodnie z cytowanymi przepisami zezwolenie udzielane jest przez właściwego wojewodę cudzoziemcowi na pobyt czasowy. Wobec powyższego pełnomocnik w takim postępowaniu reprezentuje swojego klienta w zakresie uzyskania zgody na pobyt czasowy, a celem pobytu cudzoziemca jest wykonywanie pracy. Zatem sprawą jest udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy, a nie udzielenie zezwolenia na świadczenie zatrudnienia.
Natomiast zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. f u.o.s., nie podlega opłacie skarbowej pełnomocnictwo w sprawach zatrudnienia, wynagrodzenia za pracę. Wobec tego nie ulega wątpliwości, iż pełnomocnictwo złożone w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy nie będzie korzystało z wyłączenia wskazanego w powyższym art. u.o.s.
Biorąc pod uwagę poniższe uregulowania prawne należy stwierdzić, iż pełnomocnictwo złożone w sprawie z zakresu administracji publicznej tj. udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w celu wykonywania pracy do organu administracji tj. właściwego wojewody, będzie podlegało obowiązkowi zapłaty opłaty skarbowej.
Wskazać również należy, iż zwolnienie z opłaty skarbowej wynikające z art. 2 ust. 1 lit. f u.o.s. nie dotyczy jedynie pełnomocnictw, ale również zaświadczeń, zezwoleń (pozwoleń i koncesji).
Wobec tego jednoznacznym potwierdzeniem ww. stanowiska organu podatkowego jest fakt, iż zgodnie z wykazem stanowiącym załącznik do u.o.s. w Części III –Wydawanie zezwoleń (pozwoleń, koncesji) w pkt 2b wskazano, iż w przypadku wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 114 ust. 1 i 11 i art. 127, art. 139 a ust. 1 i art. 139 o ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 o cudzoziemcach, stawka opłaty skarbowej wynosi 440 zł.
Ustawodawca wskazując stawkę (440 zł) jako właściwą za wydanie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę uznał, iż do tego rodzaju spraw nie stosuje się regulacji zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. f u.o.s.
Odnosząc się do stanowiska Ministerstwa Finansów przedstawionego w piśmie z dnia 25 maja 2007 r. PL-835-225/BG/07/43, na które powołuje się Wnioskodawca w swoim wniosku należy stwierdzić, iż dotyczyło ono innego stanu faktycznego. Opinia Ministerstwa Finansów dotyczyła bowiem zaświadczenia wydanego przez wójta w sprawach związanych z rejestracją i nabywaniem statusu bezrobotnego w celu przedłożenia w Powiatowym Urzędzie Pracy.
Biorąc pod uwagę przytoczone przez organ podatkowy uregulowania prawne, w odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłego, uznaje się stanowisko Wnioskodawcy z wniosku z dnia 03.11.2022 r. (data wpływu 07.11.2022 r.) za nieprawidłowe.
Niniejsza interpretacja udzielona została w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące na dzień wydania interpretacji przez organ podatkowy i dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.
POUCZENIE
Stronie przysługuje prawo do zaskarżenia interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z ustawa z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”. Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Prezydenta Miasta Gdańska (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA) w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres : Prezydent Miasta Gdańska ul. Nowe Ogrody 8/12 Gdańsk albo w formie dokumentu elektronicznego na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej: UMGDA/SkrytkaESP. Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.