Natalia Partyka

Natalia Partyka, urodzona 27 lipca 1989 roku w Gdańsku, jest jedną z najwybitniejszych tenisistek stołowych na świecie, od lat inspirującą zarówno sportowców, jak i osoby spoza sportowego środowiska. Urodzona bez prawego przedramienia, od najmłodszych lat pokazywała niezwykłą determinację i talent, które pozwoliły jej osiągnąć niebywałe sukcesy.

Już jako siedmiolatka zaczęła trenować tenis stołowy w klubie MRKS Gdańsk. W wieku zaledwie 11 lat po raz pierwszy wystąpiła na igrzyskach paraolimpijskich w Sydney w 2000 roku, stając się najmłodszą zawodniczką w historii tych zawodów. Cztery lata później, w Atenach, zdobyła swój pierwszy złoty medal, rozpoczynając dominację na światowych arenach. Natalia jest sześciokrotną mistrzynią paraolimpijską – wygrywała w Atenach (2004), Pekinie (2008), Londynie (2012), Rio de Janeiro (2016) i Tokio (2020). W Paryżu (2024) wywalczyła srebrny medal, potwierdzając swoją przynależność do światowej czołówki.

Równocześnie z sukcesami na paraolimpiadach, Natalia rywalizuje z pełnosprawnymi zawodniczkami na najwyższym poziomie. Jest jedną z zaledwie dwóch osób na świecie, które wystąpiły zarówno na igrzyskach olimpijskich, jak i paraolimpijskich w Pekinie w 2008 roku. Brała udział także w igrzyskach olimpijskich w Londynie (2012), Rio de Janeiro (2016) i Tokio (2020), reprezentując Polskę w zawodach seniorek. W swojej karierze zdobyła osiem tytułów mistrzyni Polski w grze podwójnej w rywalizacji z pełnosprawnymi zawodniczkami.

Na arenie międzynarodowej może pochwalić się tytułami sześciokrotnej indywidualnej mistrzyni świata, mistrzynią świata w mikście (2022, z Patrykiem Chojnowskim), a także medalami mistrzostw Europy i Polski. Z drużyną KTS Tarnobrzeg zdobywała mistrzostwa Polski, a w 2015 roku została wicemistrzynią Champions League ETTU.

Poza osiągnięciami sportowymi Natalia Partyka jest wzorem determinacji i odwagi. Nigdy nie pozwoliła, aby jej niepełnosprawność ograniczała ambicje. Porażki mobilizują ją do jeszcze większego wysiłku, co sama określa jako jeden z kluczy do sukcesu. Swoją postawą inspiruje nie tylko młodych sportowców, ale także osoby, które zmagają się z przeciwnościami losu.

Za swoje wybitne osiągnięcia i promocję Polski na arenie międzynarodowej została wielokrotnie odznaczona: Krzyżem Kawalerskim (2008), Oficerskim (2013), Komandorskim (2016) i Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2021). W 2013 roku otrzymała Medal Świętego Brata Alberta za działalność na rzecz osób niepełnosprawnych, a w 2017 roku jej gwiazda pojawiła się w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie.

Mieszkająca i trenująca w Gdańsku Natalia Partyka jest ambasadorką sportu i wzorem do naśladowania dla pokoleń. Swoim życiem udowadnia, że nie ma rzeczy niemożliwych, a ciężka praca i wiara w siebie pozwalają osiągać najwyższe cele.

Medal Księcia Mściwoja II za wybitne osiągnięcia sportowe, które przyczyniły się do promowania Gdańska w Polsce i na świecie, a także za niezłomną determinację w dążeniu do wyznaczonych celów oraz życiową postawę stanowiącą wzór do naśladowania.

Stowarzyszenie Czerwona Róża

Stowarzyszenie Czerwonej Róży powołane zostało formalnie w 1997 roku, kontynuując niemal sześćdziesięcioletnią tradycję konkursów o laur Czerwonej Róży. Gdańskie konkursy o laur Czerwonej Róży rozpoczęły swoją historię w 1960 roku w Klubie Studentów Wybrzeża ŻAK. Na początku był to konkurs poetycki, potem dołączona została kategoria na najlepszego studenta uczelni Wybrzeża, a następnie na najlepsze koło naukowe. Oprócz nagród konkursowych przyznawano także nagrody honorowe; za całokształt twórczości poetyckiej (Pierścień), za debiut (Peleryna), dla poety Ziem Zachodnich (Pióro). Pomysł nagród symbolicznych zrodził się w Krakowie w czasie Ogólnopolskiego Festiwalu Kultury Studentów w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku.

W kolejnych latach nastąpiły zmiany – Pióro stało się nagrodą dla krytyków, przyznawano także nagrody Pegaza dla tłumaczy, Wiatru od morza za działalność kulturalną, Kogi Gdańskiej za podejmowanie w poezji tematyki morskiej. Były także nagrody honorowe Czerwonej Róży z okazji jubileuszy Żaka. Po latach przerwy, związanej z transformacją i zaprzestaniem działalności studenckiego „Żaka”, w 1997 roku wznowiono konkurs poetycki wspólnie z Gdańskim Towarzystwem Przyjaciół Sztuki o zasięgu ogólnopolskim. Jest to jeden z najstarszych w Polsce i jeden z niewielu, który posiada niemal kompletną dokumentacje (kilka antologii lata 1960-1984).

Powołane w latach 90-tych Stowarzyszanie Czerwonej Róży reaktywowało konkursy na Najlepszego Studenta uczelni wybrzeża oraz na najlepsze Koło Naukowe, fundując corocznie nagrody w postaci samochodu osobowego oraz nagrody finansowe. Sponsorami nagród są firmy skupione i wspierające Stowarzyszenie. Obecnie, poza starą żakowską „gwardią”, członkami Stowarzyszenia stają się automatycznie kolejni laureaci, co zapewnia kontynuowanie działalności.

Stowarzyszenie ma status organizacji pożytku publicznego i prowadzi działalność w oparciu o składki i darowizny.

Stowarzyszenie Czerwonej Róży, obchodzące w tym roku swój srebrny jubileusz, jest doskonale znane i cenione przez środowisko akademickie uczelni naszego regionu. Stowarzyszenie, kontynuując ponad sześćdziesięcioletnią tradycję i nagradzając corocznie najlepszych studentów i koła naukowe, przyczynia się znakomicie do promowania zdobywania wiedzy poprzez kształcenie i prowadzenie badań naukowych przez studiującą młodzież. Coroczne, uroczyste wręczanie ufundowanych przez Stowarzyszenie „Czerwona Róża” nagród jest wielkim i ważnym wydarzeniem dla środowiska akademickiego naszego regionu. Uczestniczą w nim studenci i najwyższe władze uczelni wyższych.

Medal Księcia Mściwoja II za promowanie zdobywania wiedzy oraz osiągania jak najlepszych wyników w nauce wśród studiującej młodzieży.

Dr Anna Strzałkowska
Jest magistrem psychologii, magistrem socjologii, doktorem nauk o kulturze fizycznej. W latach 2000-2012 wykładowczyni AWFiS w Gdańsku; była zawodniczką kadry narodowej w piłce ręcznej. Od 2009 adiuntka w Instytucie Socjologii oraz Pracowni Realizacji Badań Socjologicznych Uniwersytetu Gdańskiego, od 2010 w Wyższej Szkole Bankowej współtworzy Studia Podyplomowe z Coachingu, posiada certyfikację ICC i wieloletnie doświadczenie w coachingu menedżerskim. Wykładowczyni akademicka, badaczka społeczna, ekspertka w zakresie równego traktowania, partycypacji społecznej i budowania polityk miejskich. Działaczka na rzecz praw człowieka. Była doradczynią prezydenta Pawła Adamowicza. Facylitowała i koordynowała procesy społeczne w wyniku których powstał Model Integracji Imigrantów oraz Gdański Model na rzecz Równego Traktowania, pierwsze samorządowe polityki antydyskryminacyjne w Polsce. Współtworzy Klub „Tygodnika Powszechnego” oraz Stowarzyszenie na rzecz Osób LGBT Tolerado.

Medal Księcia Mściwoja II za budowanie świadomości i upowszechnianie wiedzy w zakresie budowania polityk miejskich, szczególnie w zakresie działań na rzecz praw człowieka i równego traktowania.

(†)Paweł Adamowicz
Śp. Paweł Adamowicz Prezydent Miasta Gdańska, zasłużył na to wyróżnienie, jak mało kto. Gdańsk pod jego rządami stał się pięknym, prawdziwie europejskim miastem. Miastem Wolności i Solidarności, co lubił podkreślać, zachęcając jednocześnie gdańszczan do bycia życzliwymi ludźmi, otwartymi na innych, troszczącymi się o demokrację i praworządność. Inicjował, realizował lub pomagał zrealizować wiele przedsięwzięć wagi ogólnopolskiej i międzynarodowej – tysiąclecie pierwszej wzmianki o Gdańsku, dwutysiąclecie chrześcijaństwa, kolejne rocznice wybuchu II wojny światowej na Westerplatte, budowę Europejskiego Centrum Solidarności i Muzeum II Wojny Światowej, nowy terminal na lotnisku, halę na granicy z Sopotem i bursztynowy stadion na Letnicy, przebudowę układu komunikacyjnego, tunel pod Martwą Wisłą, Obwodnicę Południową, mosty Jana Pawła II i najnowszy – Stulecia Odzyskania Niepodległości. Każdy z organizowanych od 2002 roku Światowych Zjazdów Gdańszczan (w sumie pięć) pogłębiał pojednanie i przyjaźń między narodami.

Zmarł: 14 stycznia 2019 roku.

Medal Księcia Mściwoja II - za wieloletnią wybitną działalność na rzecz Miasta Gdańska, przyznanie mu jednego z zainicjowanych przez niego medali – Księcia Mściwoja II – sprawiło, że medal w swoisty sposób do niego wrócił.

(†)Olga Krzyżanowska była harcerką, lekarzem oraz wybitną działaczką społeczną i polityczną. Absolwentką gdańskiej Akademii Medycznej, lekarzem specjalistą chorób wewnętrznych i medycyny przemysłowej. W czasie niemieckiej okupacji żołnierz Szarych Szeregów. Odznaczona Krzyżem Walecznych. Pracowała w Szpitalu Powiatowym w Pucku, w Szpitalu Wojewódzkim w Gdańsku oraz w gdańskiej AM. Kierowała poradnią chorób zawodowych Wojewódzkiej Przychodni Przemysłowej w Gdańsku. Od września 1980 w „Solidarności”, od 1981 w Krajowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ "S" Pracowników Służby Zdrowia. W latach 1989-2001 posłanka na sejm RP I, II i III kadencji z list Komitetu Obywatelskiego, Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W latach 1989-1991 i 1993-1997 była wicemarszałkiem Sejmu. W latach 1990-1993 delegatka polskiego Parlamentu do Rady Europy. W roku 2001 została wybrana na senatora RP z okręgu gdańskiego. Od 2005 jest prezesem Zarządu Stowarzyszenia Pamięci Narodowej. Była członkiem rady Fundacji Batorego oraz Komitetu Honorowego Obchodów Stulecia Niepodległości na Pomorzu. Zmarła 22 czerwca 2018 r.

Medal Księcia Mściwoja II - za wieloletnią wybitną działalność w „Solidarności”, Sejmie i Senacie RP, w której wyróżniała się prawością i dbałością o dobro Polski i Gdańska, zwłaszcza w dziedzinie zdrowia i polityki społecznej.

(†)Prof. Włodzimierz Łajming to artysta malarz i rysownik, absolwent gdańskiej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (Akademia Sztuk Pięknych) na Wydziale Malarstwa. Był hospitantem Królewskiej Akademii Sztuki w Kopenhadze, a także dziekanem Wydziału Malarstwa, Rzeźby i Grafiki oraz prorektorem gdańskiej ASP. W okresie 1988–1991 kierował Katedrą Malarstwa i Rysunku. W czasach studenckich był współtwórcą teatru Co To. Często powtarzającym się symbolem w malarstwie Łajminga jest motyw zamykającej horyzont góry, jak również uchylone bramy, proste drzwi i wrota. Wielokrotnie nagradzany, miał około 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył w ponad 50 zbiorowych, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Gdańsku i Szczecinie, w Muzeach Okręgowych w Lęborku i Słupsku, w Muzeum Historyczno-Etnograficznym w Chojnicach, Muzeum w Wieliczce i w siedzibie Fundacji Malarstwa Polskiego w Lesku, a także w licznych kolekcjach prywatnych. Jest członkiem Instytutu Kaszubskiego.

Zmarł: 17 sierpnia 2022 roku.

Medal Księcia Mściwoja II - za całokształt działalności artystycznej, pedagogicznej i społecznej, w tym za stworzenie w latach studenckich nowatorskiego, dziś zapomnianego teatrzyku Co To.

(†)Robert Pepliński i (pośmiertnie) Elżbieta Szczodrowska-Peplińska.
Śp. Elżbieta i Robert małżeństwo Państwa Peplińskich, to wybitni gdańscy artyści rzeźbiarze oraz działacze społeczni i pedagodzy. Znani są przede wszystkim jako współtwórcy Pomnika Poległych Stoczniowców, którego dolne partie zdobią płaskorzeźby ze stali nierdzewnej przedstawiające życie stoczniowców. Należy podkreślić, że Robert Pepliński większość prac wykonał wspólnie ze swoją żoną Elżbietą Szczodrowską-Peplińską. Byli też twórcami wielu dzieł sakralnych, w tym znacznej części wyposażenia, rzeźb i drzwi Bazyliki Św. Brygidy w Gdańsku, a także wystroju wnętrz w kościele pw. Św. Franciszka z Asyżu w Gdańsku Siedlcach i kościele pw. Św. Andrzeja Boboli we Wrzeszczu. Państwo Peplińscy w okresie stanu wojennego zaangażowali się także bardzo w działalność charytatywną dla Polski. Ich dzieła były sprzedawane za granicą, a środki z nich były przekazywane organizacjom tej pomocy potrzebującym. Mieli wiele wystaw w kraju i za granicą.

Zmarł: 9 grudnia 2015 roku.

Medal Księcia Mściwoja II - za wyróżniające się dzieła sztuki i wystrój wnętrz gdańskich kościołów, m.in. kościoła św. Brygidy, a także za elementy pomnika i placu Solidarności.

Andrzej Dębiec to żeglarz, działacz społeczny, dziennikarz, kanclerz kapituły Międzynarodowej Nagrody „Conrady”, twórca i komandor Klubu Morza „Zejman”, Naczelnik Poczty Żeglarskiej i szantymen. W roku 1989 powołał do życia Stowarzyszenie Resocjalizacji Żeglarskiej i jako jego komandor do roku 1994 organizował morskie rejsy resocjalizacyjne dla wychowanków zakładów poprawczych z całej Polski. Nawiązał również ścisłą współpracę ze Schroniskiem dla Nieletnich w Gdańsku Oliwie, organizując wychowankom rejsy na jachcie „Mestwin” po Zatoce Gdańskiej. Od roku 1990 jest też organizatorem imprezy kulturalnej „Gdańskie Wieczory Morskie”. W roku 1995, po remoncie dachu i pomieszczeń spichlerza „Steffen”, zorganizował w nim Międzynarodowy Klub Morza „Zejman” oraz Skansen Żeglugi z unikatowym wnętrzem dawnej tawerny gdańskiej (wyposażonej w ponad 17 000 eksponatów), znany obecnie przez żeglarzy i turystów z całego świata i wymieniany w zagranicznych przewodnikach turystycznych. W latach 1996 - 1998 przeprowadził projekt „Wodne Patrole Ekologiczne”. Jest autorem kilkunastu piosenek żeglarskich i wciąż aktywnym szantymenem.

Za niestrudzone propagowanie wielkich tradycji morskich Gdańska w społeczeństwie, zwłaszcza wśród młodzieży, poprzez organizowanie imprez żeglarskich i prowadzenie szerokiej działalności edukacyjno-kulturalnej w Klubie Morza „Zejman” poprzez stałe projekty i imprezy cykliczne w spichlerzu „Steffen” na Wyspie Spichrzów.

(†)Prof. Joanna Muszkowska-Penson, warszawianka urodzona w roku 1921, od roku 1950 związana z Akademią Medyczną w Gdańsku, gdzie otrzymuje tytuł profesora. Uczy i wychowuje wiele pokoleń lekarzy, przekazując im nie tylko wiedzę zawodową, ale z właściwą jej kulturą humanistyczną, kształtuje ich etykę lekarską. W czasie wojny w latach 1940-1941 była żołnierzem Związku Walki Zbrojnej w Warszawie oraz łączniczką w Komendzie Głównej ZWZ. W marcu 1941 aresztowana przez gestapo i więziona na Pawiaku, od września 1941 w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, gdzie w skrajnym wyczerpaniu przetrwała do końca wojny. Po ukończeniu Akademii Medycznej w Łodzi w latach 1950-1980 pracuje w Klinice Chorób Nerek Akademii Medycznej w Gdańsku. W latach 1980-1991 oddelegowana do Szpitala Wojewódzkiego, ordynator oddziału wewnętrznego. W sierpniu 1980 z personelem oddziału Szpitala Wojewódzkiego służyła pomocą medyczną strajkującym w Stoczni Gdańskiej. Od 1980 do 1990 była osobistym lekarzem i tłumaczem Lecha Wałęsy. Od września 1980 w „Solidarności”, członek KZ w Szpitalu Wojewódzkim, prowadziła punkt sanitarny przy MKZ Gdańsk. W stanie wojennym ukrywała w swoim mieszkaniu działaczy Ruchu Młodej Polski, następnie organizowała opiekę lekarską dla ukrywających się działaczy podziemia. Od 1982 pracowała społecznie w punkcie charytatywnym przy parafii św. Brygidy, a w 1983 zakłada razem ks. Eugeniuszem Dutkiewiczem pierwsze w Polsce hospicjum „Hospicjum Pallottinum”. Byłą też kolporterką podziemnych wydawnictw, w czerwcu 1984 aresztowana, przetrzymywana w Areszcie Śledczym w Gdańsku. Podczas strajków w Stoczni Gdańskiej i Porcie Gdańskim w maju i sierpniu 1988 była lekarzem strajkujących. Od roku 2006 pracuje w Biurze Lecha Wałęsy.

Za wieloletnią pracę i osiągnięcia w dziedzinie medycyny, w wyniku których stała się niekwestionowanym autorytetem, nauczycielem i wychowawcą całych pokoleń studentów i lekarzy, a także za odwagę i siłę moralną wykazaną w obozie Ravensbrück i w czasach stanu wojennego, kiedy zapewniała opiekę medyczną uczestnikom strajków w Stoczni Gdańskiej i działaczom opozycji demokratycznej.

Joanna Muszkowska-Penson zmarła 30 czerwca 2023 r. w wieku 101 lat.

"Pomerania" Miesięcznik Społeczno-Kulturalny „Pomerania”, ukazuje się od roku 1963. Od samego początku poświęca wiele uwagi Gdańskowi, jego związkom z Kaszubami oraz Pomorzu. Pomerania jest najdłużej ukazującym się pismem w dziejach ruchu kaszubskiego. Ukazało się prawie 500 numerów tego pisma. Czasopismo zajmuje się szeroko pojętą kulturą. Opisuje wszystko to, co służy zachowaniu, pielęgnowaniu i rozwijaniu kultury regionu – także wiele jej niszowych przejawów, ważnych dla tożsamości Gdańszczan, Kaszubów i Pomorzan. Jej szczególnym walorem i najsilniejszą stroną jest publicystyka, która wpływa na rozwój współczesnej myśli pomorskiej. Publikuje utwory literackie, teksty pisane gwarą kaszubską, wspomnienia Kaszubów, eseje, przyczynki historyczne poświęcone regionowi, a także reportaże pozwalające powojennym pokoleniom zrozumieć, czym była walka o polskość na Kaszubach.

Za wieloletnie efektywne promowanie na wysokim poziomie edytorskim kultury kaszubsko-pomorskiej, niezmiernie ważnej dla umacniania tożsamości naszego regionu, a także tradycji historycznych Gdańska i Pomorza.

Stowarzyszenie SUM czyli Społeczny Urząd Miejski działa w Gdańsku od roku 2002, stawiając sobie za cel pobudzenie aktywności obywatelskiej mieszkańców. Stowarzyszenie znane jest przede wszystkim z organizowania wydarzeń publicznych mających charakter przemarszów ulicami miasta. Wydarzenia, które budują wspólnotę gdańszczan wokół uniwersalnych wartości to „Parada Niepodległości”, organizowana od roku 2003, „Misterium Męki Pańskiej” organizowane od roku 2006, oraz współorganizowany od roku 2012 „Orszak Trzech Króli”. Stowarzyszenie SUM podczas Parady Niepodległości 11 listopada, z roku na rok przyciąga coraz więcej Gdańszczan. Są to m.in. kombatanci, uczniowie, harcerze, grypy rekonstrukcyjne, przedstawiciele różnych partii politycznych. Na szczególne podkreślenie zasługuje, że organizatorom udało się połączyć Gdańszczan ponad podziałami, co na tle kraju jest prawdziwym, pozytywnym fenomenem.

Za pobudzanie obywatelskiej aktywności mieszkańców poprzez mądre i sprawne organizowanie wydarzeń publicznych (Parada Niepodległości, Misterium Męki Pańskiej, Orszak Trzech Króli), budujących wspólnotę gdańszczan wokół uniwersalnych wartości, promujących nasze miasto w Polsce i za granicą.

Dr. Jan Szomburg, jeden z czołowych ekonomistów polskich. Związany z Gdańskiem od czasu swoich studiów, które ukończył na Uniwersytecie Gdańskim, na którym pracował jako adiunkt i zyskał tytuł doktora ekonomii. Od 1980 r. zaangażowany w gdańskiej „Solidarności”, współorganizował regionalny ruch samorządów pracowniczych. Od drugiej połowy lat 80-tych związany z gdańskimi liberałami. W roku 1989 założył Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową, którego do dziś jest prezesem. Inicjator i organizator nowych, innowacyjnych platform debat publicznych służących dialogowi międzyśrodowiskowemu i międzypokoleniowemu: Polskiego Forum Strategii Lizbońskiej (2003-2007), Polskiego Forum Wartości i Rozwój (2004-2005) oraz Polskiego Forum Obywatelskiego (od 2005). Dziś znany jest przede wszystkim jako inicjator i organizator Kongresów Obywatelskich. Promotor publicznej refleksji i debaty nad tożsamością i wspólnotowością Polaków.

Za niezwykle owocną działalność w dziedzinie ekonomii, w tym za założenie i wydajne (efektywne) kierowanie gdańskim Instytutem Badania Gospodarki Rynkowej, a także za organizację Kongresów Obywatelskich.

(†)Red. Stanisław Pestka, poeta, dziennikarz, publicysta, działacz kaszubski i długoletni redaktor naczelny "Pomeranii". To zasłużony działacz Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego oraz jeden z założycieli powołanego w 1996 roku Instytutu Kaszubskiego. Jest wierny kaszubszczyźnie już od dziecka. Podpisuje się pseudonimem Jan Zbrzyca, nawiązując do rzeki przepływającej przez rodzinny Rolbik w gminie Brusy. Wydał m.in. książki pt.: „Piórem i szablą. O generale Józefie Wybickim” (1961), „Emisariusz niepodległości. O Józefie Wybickim”(1972). Jego teksty programowe, wiersze, dokonania publicystyczne i literackie lokowały kaszubszczyznę w świecie wartości i wyzwań ogólnoludzkich. Ostatnia książka pt. "W stolece chmurnikow", napisana po kaszubsku, jest zbiorem amerykańskich doświadczeń w czasie pobytu w Nowym Jorku, w dramatycznym momencie terrorystycznego ataku na World Trade Center. Jako redaktor pracował w „Kaszebach”, w „Ilustrowanym Kurierze Polskim” w Bydgoszczy, w rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie, w „Faktach i Myślach”, w „Tygodniku Morskim”, w tygodniku „Czas”. Jako poeta zadebiutował w 1969 roku w „Pomeranii”. Dotychczas ukazały się 2 tomiki jego poezji ”Południca” (1976) i „Wizre e duche”(1986).

Za całokształt działalności publicystycznej i literackiej, w tym popularnonaukowej, a także za wielki wkład w rozwój języka i ruchu kaszubskiego.

Prof. Waldemar Tłokiński jest absolwentem filologii polskiej UMK i Akademii Medycznej w Gdańsku. Na Uniwersytecie Gdańskim pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Społecznych oraz kierował Katedrą Nauk o Poznaniu i Komunikacji. W 1989 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. Jako lekarz medycyny uzyskał specjalizacje I stopnia z neurologii i II stopnia z rehabilitacji medycznej. Pracował w Wojewódzkim Szpitalu Psychiatryczno-Neurologicznym w Gdańsku, zajmując się rehabilitacją pacjentów z zaburzeniami mowy. Wykorzystując swoją wiedzę filologiczną, psychologiczną i medyczną zorganizował w Gdańsku jedyny w Polsce Ośrodek Zaburzeń Mowy. W obszarze jego zainteresowań oprócz szeroko rozumianej komunikacji międzyludzkiej w aspektach: społecznym, rozwojowym oraz klinicznym znajdują się zagadnienia gerontologii oraz zdrowia publicznego. W swoim naukowym dorobku ma m.in.: 6 monografii książkowych wydanych głównie w PWN, 6 książek pod autorską redakcją, ponad 180 rozpraw i artykułów naukowych jak np. „Zdrowotne aspekty kompetencji życiowej ludzi w podeszłym wieku. Program czynności prewencyjno-interwencyjnych”. Jest twórcą i rektorem Ateneum - Szkoły Wyższej w Gdańsku. Jest wykładowcą akademickim i zajmuje się kształceniem kadry akademickiej (pełnił funkcję promotora w 37 przewodach doktorskich).

Za wybitny wkład w rozwój gerontologii i działalność na rzecz zdrowia publicznego oraz komunikacji międzyludzkiej

Ewa Kowalska – absolwentka Politechniki Gdańskiej, blogerka, dziennikarka obywatelska i niezwykle aktywna popularyzatorka historii Gdańska. Po kilku latach pisania tekstów o Gdańsku do różnych portali od roku 2009 prowadzi własny, zupełnie niezwykły i popularny iBedeker. Portal jest dedykowany przede wszystkim miłośnikom Gdańska oraz turystom, pilotom, przewodnikom turystycznym. Zamieszczane są tam także relacje z niszowych wydarzeń kulturalnych, związanych z popularyzowaniem wiedzy o Gdańsku i Trójmieście. Jest organizatorką spacerów krajoznawczych i zabytkoznawczych po niedocenianych lub mniej znanych zakątkach Gdańska. Od lipca 2011 roku do maja 2013 Ewa Kowalska zorganizowała 26 spacerów i nigdy liczba uczestników konkretnego spotkania nie spadła poniżej 100. iBedeker otrzymał nagrodę Blog of Gdańsk 2011, przyznawaną podczas Blog Forum Gdańsk. W maju 2012 roku, w plebiscycie organizowanym przez Gazetę Wyborczą i miasto Gdańsk, Ewa Kowalska została jedną z 10 osób nominowanych do tytułu Gdańszczanina Roku 2011. W marcu 2013 roku otrzymała nagrodę Bursztynowego Kompasu przyznaną podczas 16. Gdańskich Targów Turystycznych. W maju 2013 roku założycielka serwisu otrzymała Nagrodę Miasta Gdańska za Promocję Kultury Miasta Gdańska im. Marcina Opitza.

Za wyróżniające się dziennikarstwo, pobudzające aktywność społeczną, w szczególności za nowatorskie formy propagowania spraw miasta w założonym przez nią iBedekerze.

Jerzy Detko - Sportowiec, lekkoatleta, dziesięcioboista - związany od zawsze z GKS Wybrzeże. Trzykrotny Mistrz Polski w dziesięcioboju, zdobywca dwóch rekordów Polski, dwukrotny wicemistrz i pierwszy w historii Polak, który w dziesięcioboju przekroczył granicę siedmiu tysięcy punktów. Gdy kończy karierę sportową od lat 70-tych gra jazz tradycyjny jako klarnecista i saksofonista. Jego pierwszy zespół nazywał się Dekathlon Dixiland Jazz Band. Występował najczęściej w klubie Politechniki Gdańskiej „Kwadratowa”, która była wówczas znaczącym ośrodkiem jazzu tradycyjnego w Polsce. Pod koniec lat 80-tych powstaje DETKO BAND, w którym gra do dziś. Zespół koncertuje na festiwalach jazzowych m.in.: Old Jazz Meeting, Festiwal Jazzu Tradycyjnego „Złota Tarka”, a także za granicą w Sztokholmie, Kaliningradzie i na festiwalach w Finlandii, gdzie zdobywa wyróżnienia i nagrody. Do dziś jest kierownikiem Studium Wychowania Fizycznego Gdańskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej. Zajmuje się też młodzieżą z Pomorskich Szkół Rzemiosł. Na podkreślenie zasługuje także jego działalność charytatywna.

Za całokształt działalności sportowej i artystycznej promującej Gdańsk.

(†)Zygfryd Korpalski - pochodzący z Tczewa i mieszkający w Gdańsku artysta rzeźbiarz. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnej Akademii Sztuk Pięknych) na wydziale rzeźby w pracowni profesora Stanisława Horno-Popławskiego oraz peterburskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem prof. Lisowa. Brał udział w odbudowie Gdańska. Swój talent rzeźbiarski zaprezentował podczas odtwarzania zniszczonych lub utraconych bezpowrotnie elementów kamieniarsko-metaloplastycznego wyposażenia wielu historycznych budowli Głównego i Starego Miasta. Do najbardziej charakterystycznych jego prac należy rzeźba konia na jednym ze szczytów dawnego Dworu Miejskiego (Dom Harcerza), licznie odtworzone przedproża oraz portale. Artysta miał też swój udział przy realizacji idei Cmentarza Nieistniejących Cmentarzy, był wykonawcą urny mjr. Henryka Sucharskiego na Westerplatte, jest autorem galerii rzeźby współczesnej w Parku Oliwskim. Jest też laureatem licznych konkursów międzynarodowych i krajowych.

Zmarł: 13 czerwca 2020 roku.

Za wyróżniającą się twórczość rzeźbiarską, w tym pomnikową, propagującą wartości historyczne i patriotyczne.

(†)Andrzej Ubertowski to przedsiębiorca zawodowo związany z branżą budowlaną. Wielokrotny zdobywca nagrody w ogólnopolskim konkursie „Budowa roku”, potocznie nazywanym Oskarami Budowlanymi. Ukończył Wydział Budownictwa Lądowego na Politechnice Gdańskiej. Kierował Przedsiębiorstwem Przemysłu Betonów PREFABET, był zastępcą dyrektora Zjednoczenia Budownictwa Przemysłowego „Północ”, szefem Kombinatu Budowlanego w Gdyni, a następnie pełnił funkcję Prezesa Zarządu POLNORD SA. Obecnie jest pełnomocnikiem Zarządu ERBUD SA. Przez wiele lat kierował pracami Rady Dyrektorów przy Wojewodzie Gdańskim (1993-1995) oraz Stowarzyszenia Lobbingu Pomorza (1997-2005). Pełnił funkcję prezesa Izby Budownictwa przy Pomorskiej Izby Przemysłowo-Handlowej oraz wiceprezesa Krajowej Izby Budownictwa. Jest członkiem Gdańskiego klubu Biznesu. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką honorową „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”.

Zmarł: 8 stycznia 2021 roku.

Za wieloletnią owocną działalność zawodową i społeczną dla rozwoju gospodarczego Gdańska i Pomorza.

(†)Red. Bohdan Sienkiewicz
Wieloletni pracownik Telewizji Gdańskiej, dziś na emeryturze, specjalizował się w programach o tematyce morskiej, m.in. stworzył i przez 26 lat prowadził niezwykle cenny w skali światowej program „Latający Holender”, promujący sprawy morza i zarażający pasją żeglarską niezliczone rzesze słuchaczy. Poza telewizją organizował akcje letnie, obozy, zloty i rejsy dla młodych miłośników morza, których wychował trzy pokolenia. Pod wpływem jego morskich programów powstało Bractwo Żelaznej Szekli, które m.in. doprowadziło do budowy barkentyny „Pogoria”. Uhonorowanie go medalem ks. Mściwoja II jest zarazem podkreśleniem znaczenia spraw morza i żeglugi, tak bardzo dziś niedocenianych.

Zmarł: 20 lipca 2021 roku.

Za stworzenie i prowadzenie przez 26 lat niezwykle cennego programu „Latający Holender”, promującego sprawy morza, oraz za organizację akcji letnich i rejsów dla młodych miłośników morza, w wyniku czego powstało Bractwo Żelaznej Szekli i zbudowano barkentynę „Pogoria”.

(†)red. Tadeusz Skutnik
Zmarły w zeszłym roku red. Tadeusz Skutnik był jednym z najbardziej wyróżniających się dziennikarzy gdańskiego środowiska. Zwolniony z pracy Po napisaniu w 1981 r. oskarżycielskiego artykułu o „różowej burżuazji” stracił pracę. Później współtworzył opozycyjny „Tygodnik Gdański”, a od 1992 r. związał się z „Dziennikiem Bałtyckim, gdzie pisywał cięte felietony i recenzje z wydarzeń kulturalnych. Wśród książek, których był autorem, na pierwszy plan wybija się opracowany wspólnie z Andrzejem Drzycimskim „Gdańsk, Sierpień ’80 – zapis rozmów”. Ważnym wkładem do literatury są opracowane przez niego antologie poezji poświęconej Josephowi Conradowi oraz poezji religijnej. W wolnych chwilach tworzył limeryki. Stworzył też niepowtarzalny gatunek literacki w postaci krótkich notek biograficznych pisanych na coroczne Listopadowe Zaduszki Artystyczne w kościele Św. Jana.

Za całokształt pracy twórczej – felietony, recenzje, oraz antologie poezji i opracowaną wspólnie z Andrzejem Drzycimskim książkę „Gdańsk, Sierpień ’80 – zapis rozmów”.

Jan Zarębski
Dr nauk chemicznych, b. marszałek pomorski z ramienia AWS, b. szef "Solidarności" w Instytucie Chemii UG, jest znany jako przedsiębiorca z rodzinnymi tradycjami, współwłaściciel znanych gdańskich firm "Lonza" i "Nata", do niedawna przewodniczący Gdańskiego Związku Pracodawców, a od 2010 roku prezes gdańskiego Klubu Biznesu. Na początku lat 90. w imieniu środowiska rzemieślników toczył zacięte spory z bankowcami o cenę kredytu. Jako marszałek województwa pomorskiego w latach 1998–2002 wyróżniał się racjonalnym myśleniem i pojednawczym usposobieniem. M. in. doprowadził do opracowania strategii rozwoju województwa na lata 2001–2006. Na podkreślenie zasługuje także jego działalność charytatywna.

Za działalność w okresie „Solidarności”, za wybitne sukcesy zawodowe i działalność charytatywną, a także za takt i zdolności koncyliacyjne, jakimi się wyróżniał sprawując funkcję marszałka województwa pomorskiego.

Stowarzyszenie „Nasz Gdańsk"
Stowarzyszenie użyteczności publicznej „Nasz Gdańsk", istniejące od roku 1994, tworzy płaszczyznę ponadpartyjną, skupiającą ludzi, którym bliskie są sprawy zrównoważonego rozwoju Gdańska, przy zachowaniu i pomnażaniu jego historycznego piękna. Szczególną wagę Stowarzyszenie przywiązuje do poznania i popularyzowania wszystkiego, co było cenne w historii i tradycjach miasta i do przywracania wszędzie tam, gdzie to możliwe, jego dawnej świetności. W tym celu organizowane są spotkania (m. in. z młodzieżą szkolną), inicjowane tablice upamiętniające ważne wydarzenia i wydawany jest bezpłatny miesięcznik „Nasz Gdańsk”, którego do dziś ukazało się 129 numerów. Autorzy artykułów nie stronią od krytyki tego, co uważają za niesłuszne, ale jest to zawsze krytyka konstruktywna, oparta na rzeczowej analizie i pokazująca alternatywne rozwiązania. Ważną stroną działalności Stowarzyszenia jest pobudzanie aktywności społecznej mieszkańców Gdańska.

Za wyjątkowe zaangażowanie w sprawy Gdańska, zwłaszcza w ochronę i pomnażanie historycznego piękna, pielęgnowanie i popularyzowanie dawnych tradycji, upamiętnianie ważnych wydarzeń historycznych, a także za efektywne pobudzanie aktywności mieszkańców Gdańska, m.in. w przygotowywaniu wyborów do Rad Dzielnic.

Dr Grzegorz Grzelak
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku, uczestnik wydarzeń Grudniowych 1970, czerwcowych 1976 w Radomiu i Ursusie. Członek Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, a od 1979 r. Ruchu Młodej Polski. Zaangażowany w budowę samorządu regionalnego. Jego działalność i osiągnięcia są niezwykle bogate, szczególnie w zakresie polityki regionalnej i samorządowej.

(†)Prof. Brunon Synak
Najbardziej rozpoznawalny działacz kaszubski. Socjolog, prezes zarządu głównego Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego w latach 1998-2004, od 2002 do 2010 przewodniczący sejmiku pomorskiego. Kierownik Zakładu Socjologii Ogólnej Uniwersytetu Gdańskiego. Wyróżniony wieloma nagrodami naukowymi, a także za działalność społeczną i samorządową: Medal Stolema, Srebrna Tabakiera Abrahama, nagroda im. Floriana Ceynowy "Budziciel Kaszubów", medal im. Grzegorza Palki (tzw. Oskar Samorządowy).
Zmarł: 18 grudnia 2013 roku.

Jakub Szadaj
Gdańszczanin z dziada pradziada narodowości żydowskiej. Przewodniczący Niezależnej Gminy Wyznania Mojżeszowego w Gdańsku. Ma wybitne zasługi w podejmowaniu działań na rzecz ocalenia pamięci o kulturze i historii gdańskich Żydów. Organizator Bałtyckich Dni Kultury Żydowskiej w Gdańsku, współorganizator Biografii Gdańskich Dni Mniejszości Narodowych i Etnicznych oraz międzyreligijnego dialogu "Asyż w Gdańsku".

(†)Wiesław Szajda
Gdańszczanin, rzemieślnik, społecznik i filantrop. Prezes Pomorskiej Izby Rzemieślniczej Małych i Średnich Przedsiębiorstw, członek Wojewódzkiej Komisji Dialogu Społecznego. Prowadzi szeroką działalność charytatywną (m.in. "Przyjaciel ludzi bezdomnych" nadany przez MARKOT, certyfikat dobroczynności "Zdążyć z pomocą" za pomoc chorym dzieciom). Za swoje zasługi został uhonorowany odznaką Rzemiosła za działalność społeczną i samorządową oraz złotą odznaką Izby.

Zmarł: 18 stycznia 2021 roku

Prof. Władysław Zajewski
Historyk i poeta urodzony 26 lipca 1930 roku w Wilnie. Autor kilkuset publikacji drukowanych (książki, artykuły, eseje, recenzje naukowe). M.in. autor biografii twórcy Hymnu Narodowego "Józef Wybicki: konfederat - organizator Legionów - mąż stanu w dobie Napoleona". W swoich badaniach naukowych łączy znajomość archiwalną dziejów XIX Gdańska (zwłaszcza w epoce napoleońskiej) z historią Polski oraz Europy. Wydał kilka tomów poezji. Otrzymał liczne odznaczenia i nagrody.

VIDEO Studio Gdańsk
Pierwszy i najdłużej działający niezależny producent filmowy w Polsce. Początki Video Studio Gdańsk związane są ze Zjazdem NSZZ "Solidarność" w 1981 r.

Mariusz Drapikowski
Urodził się 5 sierpnia 1960 r. w Dzierżoniowie na Dolnym Śląsku. Na początku lat 80-tych podjął pracę w jednej z gdańskich pracowni jubilerskich. Ukończył z wyróżnieniem studia na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. W swojej pracowni Drapikowski Studio powstały m.in. bursztynowa monstrancja milenijna do Kościoła św. Brygidy, relikwiarze św. Brygidy i św. Elżbiety Hesselblad znajdujące się w Rzymie, bursztynowa monstrancja do Watykanu, bursztynowe suknie do Ikony Jasnogórskiej. Wykonał też krucyfiks i ewangeliarz z bursztynu, drewna i srebra oraz naczynia liturgiczne dla papieża Jana Pawła II. Jest współautorem projektu Bursztynowego Ołtarza w kościele p. w. św. Brygidy. W jego pracowni powstała też miniatura Ikony Jasnogórskiej w bursztynowej sukience dla papieża Benedykta XVI. Jest też autorem pastorałów dla biskupów i kardynałów (m.in. Jóżef Glemp, Tarcisio Bertone, Joachim Maisner). Za pomoc w pracach konserwatorskich Ołtarza Jasnogórskiego otrzymał tytuł Konfratra Zakonu Paulinów. Jedną z jego największych prac jest pobłogosławiony w 2008 roku przez Benedykta XVI "Tryptyk Jerozolimski". Jego prace wystawiane są w Muzeach Watykańskich, Muzeum Sztuki w Rydze, Muzeum w Malborku oraz w Gdańskim Muzeum Bursztynu. Za swoją działalność artystyczną został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, złotym medalem "Primatiali Nomismate Aureo" prymasa Polski, nagrodą im. Św. Brata Alberta, medalem 1000-lecia miasta Gdańska, Krzyżem Komandorskim Orderu Św. Stanisława z Gwiazdą, medalami Wojewody Pomorskiego i Mazowieckiego za wkład w rozwój rzemiosła artystycznego.

Za wybitną twórczość rzeźbiarską i promowanie Gdańska, jako Światowej Stolicy Bursztynu.

Stefan Chwin
Gdańszczanin, autor "Hanemanna", powieściopisarz, krytyk literacki, eseista, historyk literatury, oraz grafik. Jest doktorem habilitowanym i profesorem na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Gdańskiego, wykłada również m.in. na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Swoje artykuły publikuje w czasopismach zagranicznych: niemieckich, szwedzkich, anglojęzycznych, a także w prasie polskiej. Jako naukowiec zajmuje się romantyzmem i romantycznymi inspiracjami w literaturze nowoczesnej (m. in. u Witolda Gombrowicza). W swoich powieściach często nawiązuje do myśli Fryderyka Nietzschego. Najsłynniejszą jego powieścią jest Hanemann (1995), przetłumaczona między innymi na język niemiecki i angielski oraz nagrodzona Paszportem Polityki. Książka opowiada o Wolnym Mieście Gdańsk opuszczanym tuż po wojnie przez dotychczasowych niemieckich mieszkańców i zajmowanym przez repatriantów ze Wschodu. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Do jego największych dzieł należą: Ludzie-skorpiony, Człowiek-Litera, Wspólna kąpiel, Bez autorytetu (szkice krytyczne), Krótka historia pewnego żartu (1991), Literatura i zdrada (1993), Hanemann (1995), Romantyczna przestrzeń wyobraźni (1998), Esther (1999), Złoty pelikan (2003), Kartki z dziennika (2004)
Żona prezydenta (2005), Dolina Radości (2006), Dziennik dla dorosłych (2008), Samobójstwo jako doświadczenie wyobraźni (2010).

Za wysokie walory dzieł literackich, mocno osadzonych w klimacie Gdańska.

Maria Pąchalska
Profesor Maria Pąchalska jest kierownikiem Zakładu Psychologii Klinicznej i Neuropsychologii UG. Prowadzi badania naukowe w dziedzinie neuropsychologii i afazjologii. Zajmuje się ich podstawami teoretycznymi, analizuje związki zachodzące między układem nerwowym a procesami poznawczymi, emocjonalnymi i językowymi. Zagadnieniom tym poświęciła ponad 100 prac naukowych. Należy do najaktywniejszych naukowo, znanych w świecie polskich neuropsychologów. W ciągu minionych lat stworzyła gdańską szkołę neuropsychologii, skupiła wokół siebie grono współpracowników i uczniów, wypromowała doktorów i uczestniczyła w przewodach habilitacyjnych. Należy do kilkunastu krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych, w tym International Neuropsychological Society. Jest konsultantem m.in. Centrum Terapii Poznawczej i Komunikacji w Nowym Jorku. W roku 1992 założyła Polskie Towarzystwo Neuropsychologiczne. Jako prezes Towarzystwa i redaktor naczelny kwartalnika "Acta Neuropsychologica" z jednej strony propaguje światową neuropsychologię, a z drugiej strony promuje gdańskie środowisko psychologiczne, włączając je do współpracy z uczonymi z różnych krajów. W Gdańsku zorganizowała również Centrum Badań Neuropsychologicznych przy Niepublicznym Zespole Opieki zdrowotnej, w którym prowadzone są m.in. unikatowe badania diagnostyczne dla dzieci i młodzieży z uszkodzonym mózgowiem, tworząc wzorce terapeutyczne.

Za zasługi położone w rozwoju neuropsychologii w dziedzinie organizacji badań diagnostycznych i terapeutycznych w kraju i za granicą.

Andrzej Rybicki
Jest absolwentem Wydziału Ekonomicznego Uniwersytetu Gdańskiego, Association of Chartered Certified Accountants (ACCA), Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych i stypendystą Dublin Institute of Technology. Pracował w dużych międzynarodowych korporacjach i firmach konsultingowych zarówno w kraju jak i zagranicą min dla: IBM, PriceWaterhouseCoopers, Deutsche Telecom, Orange. Zdobył certyfikację SAP na akademii SAP w Londynie. Dostał wyróżnienie i nagrodę od firmy IBM Polska za zrealizowanie kilku projektów w rekordowo krótkim czasie. Zdobył również dyplom Głównego Księgowego w FRR w Warszawie. Andrzej Rybicki jest kierownikiem otwartego przed kilku laty hotelu Gotyk przy ul. Mariackiej 1. W ciągu krótkiego czasu udało mu się stworzyć w tej kamieniczce, najstarszej ceglanej na Głównym Mieście (1451 r.), izbę muzealną, ze stałą wystawą pamiątek związanych z Mikołajem Kopernikiem. Zainicjował też powstanie legendy - o bliskiej więzi, jaka łączyła wielkiego astronoma z gdańszczanką Anną Schilling (najprawdopodobniej jego cioteczną siostrzenicą), która miała mieszkać w tej kamieniczce. Największą jego zasługą jest doprowadzenie do wydania w kilku egzemplarzach reprintu ,"Opowieści Pierwszej" (Narratio Prima) o wielkim systemie Kopernika, napisanej przez Joachima Retyka i wydanej po raz pierwszy w Gdańsku w 1540 r. Do sfinansowania reprintu P. Rybicki pozyskał Zakłady Kopernik" w Toruniu. Egzemplarze tego dzieła przekazano m.in. Miastu Gdańsk i Gdańskiej Bibliotece PAN. Opowieść Pierwsza", napisana po łacinie, utorowała drogę wydaniu dzieła Kopernika ,,O Obrotach" (De Revolutionibus) w 1543 r. w Norymberdze.

Za doprowadzenie do wydania reprintu ,,Narratio Prima", pierwszego zwiastuna teorii Kopernika, wydanego w Gdańsku w 1540 r.

(†)Leopold Taraszkiewicz
Prof. dr. hab. inż. arch. Leopold Taraszkiewicz jest wykładowcą Wydziału Architektury na Politechnice Gdańskiej oraz członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich Oddział "Wybrzeże" w Gdańsku. Zasłynął szczególnie jako autor wielu budowli sakralnych. W Gdańsku najbardziej znany jest jako osoba, która nadała oryginalny i wyjątkowy charakter
bryle świątyni na Przymorzu. Przez wielu jest uznawany za pomnik "Grudnia'70". Stało się tak ze względu na fakt, iż jednym z postulatów protestujących stoczniowców było żądanie wydania zezwolenia na wybudowanie tej świątyni. Budowę kościoła zwanego także "okrąglakiem" ukończono w 1976 roku.
Wśród zrealizowanych projektów są m.in.: kościoła NMP Królowej Różańca Świętego (1972-1976) w Gdańsku Przymorzu, kościoła NSPJ w Gdyni, kościoła św. Józefa w Gdyni Leszczynkach, Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej w Gdańsku Sobieszewie, kościół NMP Matki Kościoła w Tczewie, kościoła pw. Matki Bożej Miłosierdzia w Radomiu, kościół NMP Matki Kościoła w Świdniku, kościół Najświętszego Serca Jezusowego we Włocławku.

Za wybitne osiągnięcia w tworzeniu współczesnej architektury sakralnej.

Zmarł: 12 października 2014 roku

Zbigniew Canowiecki
Menadżer, działacz gospodarczy i społeczny. Były Prezes spółki Centrostal, a obecnie Pełnomocnik Prezesa Zarządu Stoczni Remontowej. Entuzjasta budowy Teatru Szekspirowskiego, inicjator i Wiceprzewodniczący Społecznego Komitetu Wsparcia Euro 2012.

Za wyróżniającą się działalność na polu gdańskiej przedsiębiorczości oraz za wspomaganie akcji charytatywnych.

(†)Zbigniew i Maciej Kosycarz
Kronikarze Miasta Gdańska - nieżyjący już ojciec i kontynuujący jego działo syn. Miłośnicy fotografii prasowej. "Latający reporterzy", którzy zatrzymują historię Gdańska w obiektywie.

Za całokształt dorobku fotograficznego, który stał się niezwykle cenną - także artystycznie dokumentacją odbudowy i rozwoju naszego miasta.

Roman Nowosielski

Za bezinteresowną i niezachwianą walkę o naprawienie krzywd wyrządzonych przez władze komunistyczne mieszkańcom Gdańska i Pomorza.

(†)Marian Parusiński
Biegacz, długodystansowiec, supermaratończyk. Propagator sportu, rekreacji fizycznej i zdrowia. Rekordzista Polski i Europy w swojej kategorii wiekowej, mający na swoim koncie 84 054 przebiegnięte km.

Za niezwykłą aktywność w dziedzinie upowszechniania kultury fizycznej, a szczególnie za promowanie zdrowego stylu życia wśród młodzieży.

Za rozwijanie i upowszechnianie najpiękniejszych tradycji dawnego gdańskiego piekarnictwa oraz bezinteresowne zaangażowanie w sprawie edukacji młodzieży.

Za wybitny wkład w promowanie Gdańska jako światowej stolicy bursztynu.

Za działalność na rzecz potrzebujących, w tym tworzenie domów dziecka, pozyskiwanie wolontariuszy i szeroko rozumianą edukację młodzieży.

(†)Piotr Soyka
Absolwent Wydziału Okrętowego Politechniki Gdańskiej, przedsiębiorca działający w dziedzinie gospodarki morskiej, Menedżer Roku
w 2003 r. - za wybitne osiągnięcia w dziedzinie remontów i budowy statków, a szczególnie za kierowanie rozwojem Stoczni "Remontowa S.A.", która osiągnęła trwałą pozycję w pierwszej dziesiątce stoczni remontowych świata.

Zmarł: 2 sierpnia 2020 roku

Alicja Boniuszko
wybitna artystka, primabalerina Państwowej Opery Bałtyckiej, pedagog.

Za bogaty dorobek artystyczny, wybitne zasługi dla kultury polskiej, rozsławienie imienia Gdańska w kraju i na świecie.