Urodził się w Gdańsku 26 lipca 1806 r. w rodzinie lekarza Gottfrieda Götza. W 1826 r. ukończył Gimnazjum Miejskie. Medycynę studiował w Heildelbergu i Halle, gdzie w 1831 r. otrzymał dyplom doktora. W latach 1832-1833 był asystentem w klinice uniwersyteckiej w Halle.

Od 1833 r. pracował jako lekarz w szpitalu miejskim w Gdańsku. Po wyjeździe dr Wilhelma Bauma do Greifswaldu, został jego kierownikiem i naczelnym lekarzem. Doprowadził do jego rozbudowy. W latach 1847-1848 powstał nowy budynek z wieżą zegarową. Prowadził badania naukowe nad przyczynami wielu chorób i skutecznością ich leczenia. Wyniki ich opublikował w 1845 roku. Tak jak i jego poprzednik zmuszony był do kierowania walką z nawiedzającymi miasto epidemiami cholery. W ich wyniku w 1848 r. zmarło 689 chorych, w 1849 aż 1006, a w 1852 r. 546 osób.

7 listopada 1849 r. Rada Miasta poparła wniosek o nadaniu mu za zasługi w walce z tą chorobą tytułu Honorowego Obywatela. Daty wręczenia wyróżnienia wobec braku źródeł nie udało się ustalić. Powołany na profesora medycyny uniwersytetu w Kilonii dr E.P.Gotz opuścił Gdańsk 13 sierpnia 1853 udająć się przez Tczew pociągiem do Berlina. Zmarł w Kilonii 8 sierpnia 1858 r. Tak jak i w przypadku dr W.Bauma, jego syn Emil Friedrich II, w latach 1882 -1926 pracował jako lekarz w Gdańskim szpitalu Najświętszej Marii Panny przy ul.Łąkowej.