INDYWIDUALNA INTERPRETACJA PRAWA PODATKOWEGO

Prezydent Miasta Gdańska działając na podstawie art. 14j § 1 i § 3 w zw. z art. 14b, art. 14c ustawy z dnia 29.08.1997 r.- Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (j.t. Dz. U. z 2014 r., Nr 95, poz. 849 ze zm., dalej u.p.o.l.)

stwierdza,

iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia …………………. r., że do budynku chłodni zastosowanie ma zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l. jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

 pismem z dnia …………. r., Nr ………….., uzupełnionym pismem z dnia ……………. r., Nr ………….., dostarczonym w związku z wezwaniem z dnia ………… r., Nr ………….., złożył wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego.

Wnioskodawca przedstawiając stan faktyczny wyjaśnił, że jest użytkownikiem wieczystym gruntu w …………... Grunt ten stanowi przedmiot dzierżawy na rzecz ……………. Na gruncie tym dzierżawca w ……………. zakończył realizację inwestycji polegającej na budowie budynku chłodni składowej „…………….”. Inwestycja ta została zrealizowana przy udziale funduszy unijnych w ramach programu operacyjnego „Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013”, w ramach otrzymanego przez dzierżawcę dofinansowania w oparciu o § 20 pkt 3) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25.09.2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania, wypłaty i zwracania pomocy finansowej na realizację środków objętych osią priorytetową 3- Środki służące wspólnemu interesowi, zawartą w programie operacyjnym „Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013”, który stanowi, iż „Pomoc na realizację operacji w ramach środka inwestycje w portach rybackich, miejscach wyładunku i przystaniach przyznaje się na poprawę jakości lub atrakcyjności produktów rybnych pochodzących z połowów w wodach morskich”.

Wnioskodawca w stanie faktycznym wyjaśnił, że budynek jest jego własnością, natomiast na mocy zawartej umowy dzierżawy, dzierżawcy przysługuje uprawnienie do korzystania z budynku na potrzeby prowadzonej działalności. W budynku chłodni od ……………r. prowadzona jest nieprzerwanie działalność w zakresie magazynowania (przechowywania) ryb, produktów rybnych, organizmów morskich, produktów rybołówstwa i akwakultury. Stosownie do umowy o dofinansowanie dzierżawca zobligowany jest do przechowywania w chłodni wyłącznie produktów rybnych poławianych w morzu. Towary składowane w budynku chłodni to głęboko mrożone ryby, czyli surowce do dalszej produkcji w przetwórstwie rybnym.

Wnioskodawca wyjaśnił również, że z dokumentacji związanej z procesem budowlanym wynika, iż budynek chłodni został zakwalifikowany do XVIII kategorii obiektów budowlanych i oznaczony jako budynki przemysłowe, magazynowe i składowe. Wnioskodawca wskazał również, że budynek chłodni składa się z 2 części tj. magazynowej, stanowiącej większą część powierzchni (………… m²) oraz części biurowej (………….. m²), przy czym w ewidencji gruntów i budynków budynek ten został sklasyfikowany jako „zbiorniki, silosy i budynki magazynowe”.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca zadał pytanie: „Czy na gruncie przedstawionego stanu faktycznego można uznać, że budynek opisanej wyżej chłodni, jako budynek gospodarczy służący działalności rybackiej, stosowanie do art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) UOPL, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku od nieruchomości?”.

Wnioskodawca wyjaśniając własne stanowisko co do przedstawionego stanu faktycznego, wskazał, że do budynku chłodni zastosowanie ma zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zdaniem Wnioskodawcy istnieją podstawy do uznania, że ww. budynek służy działalności rybackiej i stanowi budynek gospodarczy.

Wnioskodawca wskazał, że u.p.o.l. nie zawiera definicji legalnej budynku gospodarczego, a więc definicji tej należy poszukiwać w przepisach prawa budowlanego, co przesądził NSA w uchwale z dnia 27 kwietnia 2009 r. (sygn. Akt II FPS1/09). Sama ustawa z 07.07.1994 r. – Prawo budowlane nie zwiera legalnej definicji „budynku gospodarczego”. Definicję taką zawiera jeden z aktów wykonawczych do ustawy tj.) rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Zgodnie z § 3 pkt 8 tego rozporządzenia, budynek gospodarczy to budynek przeznaczony do niezawodowego wykonywania prac warsztatowych oraz do przechowywania materiałów, narzędzi, sprzętu i płodów rolnych służących mieszkańcom budynku mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego, budynku rekreacji indywidualnej, a także ich otoczenia, a w zabudowie zagrodowej przeznaczony również do przechowywania środków produkcji rolnej i sprzętu oraz płodów rolnych.

Na podstawie powyższej definicji w ocenie Wnioskodawcy o gospodarczym charakterze tego budynku świadczy fakt przystosowania budynku do przechowywania w nim ryb i innych organizmów morskich pochodzących z działalności połowowej prowadzonej w wodach morskich przez rybaków. O gospodarczym charakterze budynku chłodni świadczą również zapisy w ewidencji gruntów i budynków, gdzie przedmiotowy budynek sklasyfikowano, jako „zbiorniki, silosy i budynki magazynowe”.

Jeśli chodzi natomiast o drugą przesłankę analizowanego zwolnienia Wnioskodawca podkreśla, że polski ustawodawca w przepisach u.p.o.l. nie zdefiniował pojęcia „działalności rybackiej”. Co również istotne, w języku polskim nie ma jednej, powszechnie uznanej definicji „rybactwa”, co powoduje, że ustalenie znaczenia zwrotu „działalność rybacka” w oparciu o same reguły gramatyczne, odwołujące się do użytego przez ustawodawcę słownictwa i składni nie daje zadawalających rezultatów. Zdaniem Wnioskodawcy definiując zatem pojęcie rybactwa („działalności rybackiej”) należy odwołać się do jego rozumienia w przepisach, w tym w szczególności w przepisach prawa wspólnotowego.

Z interpretacji przepisów prawa polskiego i unijnego wynika, że działalność rybacka jest związana ze Wspólną Polityką Rybołówstwa Unii Europejskiej. Jest to zbiór zasad dotyczących zarządzania europejskimi flotami rybackimi i ochrony zasobów rybnych. W art. 5 pkt d) rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11.12.2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury (Dz.U. UE L z dnia 28.12.2013 r.) „sektor rybołówstwa i akwakultury” zdefiniowano, jako sektor gospodarki, który obejmuje wszelką działalność związaną z produkcją i przetwarzaniem produktów rybołówstwa i akwakultury oraz obrotem nimi. Celem tych przepisów jest zagwarantowanie, że rybołówstwo i akwakultura będą ekologicznie, gospodarczo i społecznie zrównoważone i że będą źródłem zdrowej żywności dla obywateli Unii Europejskiej. Jej kolejnym celem jest wspieranie dynamicznego rozwoju sektora rybołówstwa i zapewnienie społecznościom rybackim odpowiedniego poziomu życia.

W ocenie Wnioskodawcy do rybołówstwa odnosi się także art. 23 ustawy z dnia 4.09.1997r. o działach administracji rządowej. W przepisie tym termin „rybołówstwo” został użyty na określenie całego działu gospodarki, obejmującego swym zakresem nie tylko sprawy rybactwa śródlądowego i rybactwa morskiego, ale również racjonalnego gospodarowania żywymi zasobami morza, gospodarki rybnej i organizacji rynku rybnego, organizacji producentów rybnych, związków organizacji producentów rybnych itp.

Wnioskodawca wskazał również, że dzierżawca jest zobligowany do przechowywania w chłodni wyłącznie produktów rybnych poławianych w morzu. Oznacza to, że budynek chłodni w sposób bezpośredni służy rybakom w celu poprawy jakości i atrakcyjności pozyskiwanych przez nich produktów rybnych. Jednym ze środków służących do realizacji ww. celów są różnego rodzaju programy pomocowe, w tym również takie, których beneficjentem są podmioty inne niż prowadzące działalność stricte połowową. Wnioskodawca podkreślił, że budynek chłodni powstał przy udziale funduszy unijnych w ramach programu operacyjnego „Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nabrzeżnych obszarów rybnych 2007-2013”. Dzierżawca otrzymał dofinansowanie w oparciu o § 20 pkt 3) rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 25.09.2009r. w sprawie poszczególnych warunków i trybu przyznawania, wypłaty i zwracania pomocy finansowej na realizację środków objętych osią priorytetową 3-Środki służące wspólnemu interesowi, zawartą w programie operacyjnym „Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nabrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013”. Przepis ten stanowi: „Pomoc na realizację operacji w ramach środka inwestycje w portach rybackich, miejscach wyładunku i przystaniach przyznaje się na poprawę jakości i atrakcyjności produktów rybnych pochodzących z połowów w wodach morskich”. W § 21 ust. 1 lit. a tego rozporządzenia wskazano, iż pomoc na realizację operacji w ramach środka inwestycje w portach rybackich, miejscach wyładunku i przystaniach w zakresie poprawy bezpieczeństwa, warunków postoju lub obsługi statków rybackich w portach rybackich, miejscach wyładunku i przystaniach obejmuje w szczególności zakup, budowę, przebudowę lub remont budynków i budowli oraz naprawę urządzeń służących do wyładunku, sortowania, składowania, sprzedaży, zamrażania i przechowywania produktów rybnych pochodzących z połowów w wodach morskich, w tym przechowywanie w warunkach chłodniczych i zamrażalniczych. W kolejnym zapisie tego rozporządzenia sprecyzowane jest również, że pomoc na realizację operacji przysługuje m.in. na budowę magazynów lub chłodni służących wyłącznie do przechowywania produktów rybnych pochodzących z połowów w wodach morskich (§ 23 pkt 1 lit. a rozporządzenia).

Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego wyjaśnił ponadto, iż z uwagi na swoje przeznaczenie i znaczenie dla działalności rybackiej Budynek Chłodni został zlokalizowany na terenie portu rybackiego. Port Gdański jest jednym z 4 portów w Polsce, które zostały zgłoszone przez Rząd RP do Unii Europejskiej, jako porty dopuszczone do obsługi produktów rybołówstwa morskiego. Ponadto Port Rybacki Gdańsk jest wpisany na listę portów zatwierdzonych przez Organizację Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) oraz Komisję ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC).

Wnioskodawca wskazał także, że produkty rybne magazynowane w chłodni są do niej dostarczane na statkach rybackich. Wszystkie statki zawijające do nabrzeża użytkowanego przez Dzierżawcę mają status statków rybackich, zgodnie z definicją „statku rybackiego” wyrażoną w Rozporządzeniu Rady (UE) nr 1005/2008 z dnia 29.09.2008 r. ustanawiającej wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymania i eliminowania (Dz.U. UE L z dnia 29.10.2008 r.).

W ocenie Wnioskodawcy Budynek Chłodni umożliwia bezpośredni wyładunek i przechowywanie ryb pochodzących z połowów w wodach morskich dostarczanych na statkach rybackich. Budynek Chłodni stanowi zatem pierwsze i niezbędne ogniwo w działalności rybackiej zaraz po połowach na wodach morskich.

Wnioskodawca wskazał również, że zwrot „służący” należy odczytywać zgodnie z jego leksykalnym rozumieniem, oznaczającym „być przeznaczonym, używanym, przydatnym do czegoś, jako coś”. Zatem „służenie” budynku gospodarczego działalności rybackiej oznacza, że jest on faktycznie stale zajęty na prowadzenie tej działalności.

Prezydent Miasta Gdańska po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, w świetle obowiązującego stanu prawnego, wyjaśnia co następuje.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (j.t. Dz. U. z 2014 poz. 849 ze zm.), zwanej dalej u.p.o.l., opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: grunty, budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 1) u.p.o.l. budynek to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Przedmiotowa definicja zgodna jest z definicją budynku w art. 3 pkt 2) ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm., zwaną dalej u.p.b.)

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4) u.p.o.l. zwalnia się od podatku od nieruchomości budynki gospodarcze lub ich części:

1.służące działalności leśnej lub rybackiej,

2.położone na gruntach gospodarstw rolnych, służące wyłącznie działalności rolniczej,

3.zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

Zwolnienie budynków gospodarczych związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego albo działalnością leśną istniało od początku wejścia w życie u.p.o.l. (art. 7 ust. 1 pkt 7,  Dz.U.z 1991 poz. 9 nr 31), a powyższe brzmienie zwolnienia zostało nadane ustawą z dnia 30 października 2002 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1683). Ustawodawca z jednej strony zawęził treść dotychczas obowiązującego przepisu (art. 7 ust. 1 pkt 7) u.p.o.l.), dokonując zastrzeżenia, że zwolnione z opodatkowania są budynki gospodarcze położone na gruntach gospodarstw rolnych, gdy służą wyłącznie działalności rolniczej, z drugiej zaś strony rozszerzył zakres zwolnienia o budynki służące działalności rybackiej (art. 7 ust. 1 pkt 4) u.p.o.l.).

Z analizy treści art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l. wynika, że ze zwolnienia podatkowego określonego w tym przepisie korzystają budynki lub ich części po łącznym spełnieniu następujących warunków:

-stanowią budynki gospodarcze,

-służą do prowadzenia określonej działalności m.in. rybackiej.

Ustawodawca wyraźnie zatem wskazał, że nie każdy budynek lub jego część podlega zwolnieniu podatkowemu wynikającemu z art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l., lecz wyłącznie taki budynek lub jego część, który stanowi budynek gospodarczy oraz służy działalności m.in. rybackiej. Przy czym, aby skorzystać ze zwolnienia, konieczne jest spełnienie łącznie dwóch ww. przesłanek. Niespełnienie jednej przesłanki uniemożliwia skorzystanie ze zwolnienia podatkowego.

Przechodząc do wyjaśnienia pojęć użytych w przedmiotowym zwolnieniu, w pierwszej kolejności należy wskazać, że definicja budynku wynika z u.p.o.l., natomiast nie ma w ustawie podatkowej legalnej definicji „budynku gospodarczego”.

Punktem wyjścia do odkodowania tego wyrażenia mogłoby być jego słownikowe znaczenie, niemniej w słowniku języka polskiego nie ma pojęcia „budynku gospodarczego”.

Istnieje natomiast wyjaśnienie przymiotnika „gospodarczy” („Uniwersalny słownik języka polskiego” pod red. prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2008 r., tom A-J, str. 1052), który oznacza: „odnoszący się do gospodarki - sposobu działania podmiotów gospodarczych; ekonomiczny (…) odnoszący się do gospodarstwa rolnego, domowego, należący do takiego gospodarstwa; gospodarski « Budynki, pomieszczenia gospodarcze. Naczynia, narzędzia gospodarcze (…) Wykonywać, zrobić itp. coś sposobem, systemem gospodarczym «wykonywać coś, zrobić coś własnymi środkami, bez pomocy finansowej z zewnątrz i angażowania specjalistów (…)”.

Przytoczone powyżej słownikowe wyjaśnienie przymiotnika „gospodarczy” dotyczy zatem bardzo szerokiego zakresu jego rozumienia. Może być używane w odniesieniu zarówno do definiowania ogółu działań podejmowanych przez przedsiębiorcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również w odniesieniu do prowadzenia gospodarstwa rolnego i domowego. Na podstawie powyższego wyjaśnienia można byłoby przyjąć, że budynek gospodarczy to budynek należący do gospodarstwa rolnego. W ocenie organu przyjęcie takiej wykładni nie rozstrzyga jednak jaki konkretnie budynek należałoby uznać za budynek gospodarczy. A nie można zakładać, że każdy budynek należący do gospodarstwa rolnego jest „gospodarczy”, z racji pełnienia przez nie różnych funkcji. Ponadto powyższe nie rozstrzyga, jakie budynki należałoby uznać za budynki gospodarcze służące konkretnie działalności rybackiej.

Pomimo braku wyjaśnienia w słownikach pojęcia „budynku gospodarczego”, wyrażenie to funkcjonuje w języku potocznym, gdzie używane jest do określenia małych, pomocniczych budynków zwykle przy budynkach mieszkalnych do przechowywania sprzętu, opału, zapasów i wykonywania prostych prac warsztatowych.

Pojęcie „budynku gospodarczego” występuje obecnie również na gruncie Prawa budowlanego, gdzie w ocenie organu, odpowiada jego potocznemu rozumieniu, co organ uzasadnia poniżej.

Przy czym należy podkreślić, że pojęcie „budynku gospodarczego” do u.p.o.l. zostało wprowadzone już w 1991 r., a obecna ustawa Prawo budowlane weszła w życie od 1.01.1995 r. Poprzednia ustawa - Prawo budowlane z 24 października 1974 r. definicji „budynku gospodarczego” nie zawierała, Powyższe potwierdza, że ustawodawca do u.p.o.l. wprowadził pojęcie funkcjonujące w języku powszechnym (potocznym).

Od 1 stycznia 2003 r. ustawodawca przez treść art. 1a ust. 1 pkt 1) u.p.o.l. nakazał rozumienie pojęcia „budynek” z uwzględnieniem przepisów prawa budowalnego. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 27 kwietnia 2009 r., podjętej w składzie 7 sędziów, orzekł, iż „Skoro od dnia 1 stycznia 2003 r. ustawa o podatkach i opłatach lokalnych odwołuje się do pojęcia budynku ustalonego na gruncie prawa budowlanego, to odesłanie to ma charakter pełny, a nie wybiórczy. Dotyczy, więc zarówno ogólnej definicji budynku, jak i poszczególnych kategorii budynków” (sygn. II FPS 1/09, podkreślenia organu).

Z powyższego wynika, iż obecnie wysoce pomocne w wyjaśnieniu pojęcia „budynku gospodarczego” są kategorie budynków wynikające z przepisów ustawy Prawo budowlane oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy.

Ustawodawca w załączniku do ustawy Prawo budowlane, wskazując poszczególne kategorie obiektów budowlanych, podzielił budynki m.in. na:

- kategoria II- budynki służące gospodarce rolnej, jak: produkcyjne, gospodarcze, inwentarsko-składowe;

- kategoria III- inne niewielkie budynki: jak: domy letniskowe, budynki gospodarcze, garaże do dwóch stanowisk włącznie;

- kategoria XVIII- budynki przemysłowe, jak: budynki produkcyjne (…) oraz budynki magazynowe, jak: budynki składowe, chłodnie, hangary (…).

O charakterze i funkcji „budynków gospodarczych” świadczy również treść art. 29 ust. 1 u.p.b. W przepisie tym wymieniono obiekty, przez obiekt należy rozumieć również budynek, których budowa nie wymaga pozwolenia na budowę. Ustawodawca wskazał, że pozwolenia nie wymaga budowa m.in.:

pkt 1) - obiektów gospodarczych związanych z produkcją rolną i uzupełniających zabudowę zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej (…);

pkt 3) - wolno stojących parterowych budynków gospodarczych w tym garaży, altan oraz przydomowych ganków i oranżerii (ogrodów zimowych) o powierzchni zabudowy do 35 m² (…);

pkt 4) - altan działkowych i obiektów gospodarczych, o których mowa w ustawie z dnia 13.12.2013 r. o rodzinnych ogródkach działkowych (…);

pkt 13) - gospodarczych obiektów budowlanych o powierzchni zabudowy do 35 m², przy rozpiętości konstrukcji nie większej niż 4,80 m, przeznaczonych wyłącznie na cele gospodarki leśnej i położonych na gruntach leśnych Skarbu Państwa.

Definicja „budynku gospodarczego” znajduje się w § 3 pkt 8) rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (j.t. Dz. U. z 2015 r. poz. 1422). Wskazano w nim, że przez „budynek gospodarczy” należy rozumieć budynek przeznaczony do niezawodowego wykonywania prac warsztatowych oraz do przechowywania materiałów, narzędzi, sprzętu i płodów rolnych służących mieszkańcom budynku mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego, budynku rekreacji indywidualnej, a także ich otoczenia, a w zabudowie zagrodowej przeznaczony również do przechowywania środków produkcji rolnej i sprzętu oraz płodów rolnych.

Z analizy przytoczonych powyżej przepisów prawa budowlanego wynika, że przez „budynki gospodarcze” należy rozumieć budynki o niewielkich rozmiarach, pełniące funkcje pomocnicze. W samej ustawie - Prawo budowlane, „budynki gospodarcze” zostały zaszeregowane bowiem wprost wraz z innymi małymi obiektami do odrębnej kategorii (III). Natomiast budynki składowe i chłodnie, zbiorczo nazwane budynkami przemysłowymi należą do kategorii XVIII. Zaś budynki gospodarcze służące wraz z innymi rodzajami budynków gospodarce rolnej zostały ujęte w kategorii II.

Ponadto brak konieczności uzyskania pozwolenia na ich budowę potwierdza niewielki rozmiar tych budynków i ich pomocniczy charakter (art. 29 ust. 1 u.p.b.).

Jednocześnie z treści wyżej przytoczonego rozporządzenia, na które powoływał się Wnioskodawca, wynika, że ustawodawca zdefiniował pojęcie „budynki gospodarcze”, poprzez wskazanie ich funkcji, jako obiektów pomocniczych służących mieszkańcom budynków mieszkalnych, budynków zamieszkania zbiorowego i w zabudowie zagrodowej. Podkreślić przy tym należy, że co prawda „budynki gospodarcze” pełnią m.in. funkcję przechowywania materiałów, narzędzi, sprzętu, środków produkcji rolnej i płodów rolnych, jednakże jak wskazuje ww. przepis ustawodawca szczegółowo określił komu (mieszkańcom budynku mieszkalnego itd.) i czemu łącznie mają służyć (niezawodowemu wykonywaniu prac warsztatowych oraz przechowywaniu itd.).

Ustawodawca definiując pojęcie „budynku gospodarczego” w rozporządzeniu nie wymienił wśród funkcji takiego budynku służenia przedsiębiorcy lub jego działalności gospodarczej. Przeciwnie, w § 3 pkt 8) ww. rozporządzenia, ustawodawca wskazał, że „budynek gospodarczy” powinien być przeznaczony wyłącznie „do niezawodowego wykonywania prac warsztatowych (…) oraz do przechowywania materiałów, narzędzi, sprzętu i płodów rolnych mieszkańcom budynku mieszkalnego (…).

Zatem funkcji przechowywania materiałów, narzędzi, sprzętu itd. przez mieszkańców w budynkach gospodarczych nie można na pewno utożsamiać z prowadzeniem działalności magazynowej przez przedsiębiorcę.

Minister Infrastruktury definiując pojęcie „budynku gospodarczego” po słowach „budynek gospodarczy to budynek przeznaczony do …” nie użył sformułowań: „m.in.”; „takich jak”, „np.”, „w szczególności”, które pozwalałyby interpretatorowi tego przepisu sądzić, że funkcje „budynku gospodarczego” wskazane w tym przepisie mogą być szersze i stanowią jedynie przykłady.

Z wymienionych powyżej powodów definicja „budynku gospodarczego” z przedmiotowego rozporządzenia nie może służyć wyjaśnieniu znaczenia „budynku gospodarczego” w każdej sytuacji. Definicja ma zastosowanie do budynków służących mieszkańcom budynków mieszkalnych, budynków zamieszkania zbiorowego i w zabudowie zagrodowej.

Tylko pomocniczo, na zasadzie analogii pełnionych funkcji przez budynki gospodarcze służące mieszkańcom budynków mieszkalnych i w zabudowie zagrodowej, można analizować przedmiotową definicję na potrzeby ich rozumienia w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a u.p.o.l. Analogia wynika z tego, że zwolniony jest jeden rodzaj budynków: budynki gospodarcze, zatem dla każdego przypadku z art. 7 ust. 1 pkt 4) u.p.o.l powinny one charakteryzować się pewnymi wspólnymi cechami.

Budynki gospodarcze, o których mowa w definicji ww. rozporządzenia, służące mieszkańcom charakteryzują się na pewno tym, że mają charakter pomocniczy w stosunku do budynków głównych, w tym przypadku mieszkalnych. Mieszkańcom budynków głównych, czyli mieszkalnych pozwalają na niezawodowe wykonywanie prac warsztatowych i przechowywanie różnych rzeczy.

Podsumowując tę część rozważań, w ocenie organu podatkowego ustawodawca wprowadzając zwolnienie „budynków gospodarczych” początkowo tylko dla działalności rolniczej i leśnej (art. 7 ust. 1 pkt 7 u.p.o.l.) posłużył się wyrażeniem języka powszechnego, które zgodne jest z jego rozumieniem na potrzeby prawa budowlanego.

Obecnie w ustaleniu czy budynek jest budynkiem gospodarczym dalece pomocna jest u.p.b., gdzie budynki zostały podzielone na różne rodzaje i przydzielone do określonych kategorii.

Zatem budynek przemysłowy, jak obiekt magazynowy w tym budynek składowy, chłodnia, zaliczony do kategorii XVIII załącznika u.p.b., nie może być uznany za budynek gospodarczy, bo ten znajduje się w odrębnej kategorii obiektów budowlanych, tj. kategorii III.

Wykładnię przepisów prawa dokonaną przez organ potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28.05.2009 r., sygn. II FSK 158/08, przywołując ww. przepisy prawa, wyjaśnił „budynek gospodarczy (…) należy rozumieć jako budynek dodatkowy, pomocniczy (a nie siedzibę, czy główny budynek firmy), użytkowany w celu magazynowania, przechowywania sprzętu, towaru, zapasów, wykonywania prostych prac warsztatowych.” Zbieżny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 20.09.2013 r., sygn. II FSK 2565/11, z dnia 7.06.2011 r., sygn. II FSK 172/10 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 21.01.2014 r., sygn. I SA/Gl 808/13 (orzeczenie nieprawomocne).

Co prawda orzecznictwo sądowe dotyczy budynków gospodarczych służących działalności leśnej, niemniej układ artykułu 7 u.p.o.l. wskazuje, że budynki gospodarcze to jeden rodzaj budynku, natomiast zwolnieniu podatkowemu podlegają tylko służąc określonej działalności.

Jeżeli zatem za budynki gospodarcze związane z działalnością rolniczą oraz działalnością leśną uznaje się niewielkie budynki pomocnicze, to należy uznać, że zwolnione są takie same budynki służące działalności rybackiej. Niedopuszczalna jest zatem taka interpretacja przepisu, że na potrzeby działalności leśnej lub rolniczej za budynki gospodarcze uznaje się małe budynki pomocnicze, natomiast w przypadku budynków służących działalności rybackiej, główny budynek przedsiębiorstwa, gdzie prowadzona jest jego podstawowa działalność.

Wnioskodawca w stanie faktycznym wskazał, że jest użytkownikiem wieczystym gruntu w …………….., który wydzierżawił ……………… Dzierżawca wybudował na tym gruncie budynek chłodni, którego właścicielem jest Wnioskodawca. Na mocy zawartej umowy dzierżawy, dzierżawcy przysługuje uprawnienie do korzystania z budynku dla potrzeb prowadzenia swojej działalności gospodarczej. Wnioskodawca w stanie faktycznym wyjaśnił również, że budynek chłodni składa się z 2 części tj. magazynowej (…………. m²) oraz części biurowej (……… m²), a sam budynek w ewidencji gruntów i budynków został sklasyfikowany, jako „zbiorniki, silosy i budynki magazynowe”. Wnioskodawca wyjaśnił również, że w dokumentacji budowlanej budynek chłodni posiada kategorię obiektów budowlanych - XVIII tj. budynki przemysłowe, magazynowe, składowe.

Zdaniem Wnioskodawcy potwierdzeniem, iż budynek chłodni stanowi „budynek gospodarczy” jest definicja tego obiektu wskazana w powyżej przywołanym rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. ………………… podkreślił użycie przez Ministra Infrastruktury sformułowań takich jak: „przechowywanie materiałów”; „płodów rolnych”; „do przechowywania środków produkcji rolnej i sprzętu oraz płodów rolnych”. W ocenie Wnioskodawcy o gospodarczym charakterze tego budynku świadczy fakt przechowywania w nim wyłącznie produktów rybnych poławianych w morzu i innych organizmów morskich. Gospodarcze przeznaczenie budynku chłodni potwierdzają również zapisy z ewidencji gruntów i budynków, przez sklasyfikowanie, jako „zbiorników, silosów i budynków magazynowych”.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca „budynek gospodarczy” utożsamia z budynkiem/magazynem do przechowywania wyłącznie produktów rybnych. Dlatego w ocenie Wnioskodawcy potwierdzeniem gospodarczego charakteru chłodni ma być ewidencja gruntów i budynków, gdzie chłodnia została sklasyfikowana, jako budynek magazynowy.      

Istota interpretacji w tym zakresie sprowadza się zatem do ustalenia, czy budynek magazynowy, może zostać uznany za budynek gospodarczy służący działalności rybackiej w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że niedopuszczalny jest zabieg Wnioskodawcy opierający swoje stanowisko na „wyrwaniu” z definicji „budynku gospodarczego” (§ 3 pkt 8) ww. rozporządzenia) pojedynczych wyrażeń: „przechowywanie materiałów”, „płodów rolnych”, „do przechowywania środków produkcji rolnej i sprzętu oraz płodów rolnych” i oparciu na tym twierdzenia, że „budynek gospodarczy” to budynek pełniący przede wszystkim funkcje magazynowe.

Analiza definicji prowadzi do odmiennych wniosków. Minister Infrastruktury w ww. rozporządzeniu zdefiniował pojęcie „budynku gospodarczego” poprzez wskazanie jego funkcji, używając sformułowań takich jak: „przechowywanie materiałów”, „płodów rolnych”, „do przechowywania środków produkcji rolnej i sprzętu oraz płodów rolnych”, ale doprecyzował przy tym, iż jest to budynek przeznaczony do „niezawodowego wykonywania prac warsztatowych oraz przechowywania materiałów i narzędzi, sprzętu i płodów rolnych służących mieszkańcom budynku mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego, budynku rekreacji indywidualnej, a także ich otoczenia” (podkreślenia organu). Natomiast w przypadku funkcji „przechowywania środków produkcji rolnej i sprzętu oraz płodów rolnych” wskazał, iż powyższa funkcja dotyczy budynków gospodarczych „w zabudowie zagrodowej”.

Jak już zostało wskazane wcześniej funkcje „budynków gospodarczych” wymienione w § 3 pkt 8) rozporządzenia Ministra Infrastruktury tworzą zamknięty katalog i nie mogą być rozumiane rozszerzająco. Jednocześnie żadna z powyższych funkcji „budynków gospodarczych” nie daje podstaw do uznania za taki budynek, głównego budynku służącemu przedsiębiorcy do prowadzenia jego podstawowej działalności, w tym konkretnie przypadku polegającej na magazynowaniu ryb lub innych organizmów morskich.

Z przepisów u.p.b. wynika, że budynki gospodarcze posiadają odrębną kategorię od budynków magazynowych. Jak Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym, budynek chłodni został zaliczony do kategorii XVIII u.p.b., a nie kategorii III.

Charakter budynku chłodni, jako budynku magazynowego, potwierdzają zapisy wynikające z ewidencji gruntów i budynków, gdzie budynek ten ze względu na przeważającą funkcję magazynową, sklasyfikowano jako „zbiorniki, silosy i magazyny”, a jego powierzchnia użytkowa wynosi łącznie …………. m² (powierzchnia magazynowa wynosi ………… m², natomiast powierzchnia biurowa wynosi ………….. m²).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17.05.1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 520) podstawę m.in. wymiaru podatku stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Zgodnie natomiast z § 63 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29.03.2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (tekst jedn. Dz.U. z 2015 poz. 542) danymi ewidencyjnymi dotyczącymi budynku są m.in. rodzaj budynku według KŚT; klasa budynku według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (…) oraz główna funkcja budynku oraz inne funkcje budynku. Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10.12.2010 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (KŚT) (Dz.U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622) „zbiorniki, silosy i budynki magazynowe” znajdują się w Grupie 1, podgrupie 10 - budynki niemieszkalne, rodzaj KŚT - 104. W grupie tej sklasyfikowano m.in. budynki magazynowe, silosy, budynki chłodni i budynki składowe specjalizowane oraz powierzchnie magazynowe. Jednocześnie pozostałe budynki niemieszkalne, gdzie indziej nie sklasyfikowane, znajdują się w rodzaju 109 - pozostałe budynki niemieszkalne. Nie przewidziano odrębnej kategorii dla budynków gospodarczych zajętych na działalność rybacką.

Ewidencja gruntów i budynków potwierdza, że przedmiotowy budynek jest budynkiem magazynowym, a nie budynkiem gospodarczym.

Wola ustawodawcy, co do konieczności wąskiego rozumienia pojęcia „budynku gospodarczego” z art. 7 ust. 1 pkt 4) u.p.o.l. wynika również z treści art. 1a ust. 1 pkt 6) i 7) u.p.o.l., zawierającego definicje pojęć „działalność rolnicza” i „działalność leśna”. W myśl tych przepisów przez „działalność rolniczą” należy rozumieć „produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego i reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwo, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb”, natomiast „działalność leśna” to „działalność właścicieli, posiadaczy lub zarządców lasów w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymywania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania - z wyjątkiem skupu - drewna, żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów w stanie nieprzerobionym” (podkreślenie organu). Zgodnie z art. 1a ust. 2 pkt 1) u.p.o.l. działalności rolniczej lub leśnej nie uważa się także za działalność gospodarczą.

Z powyższych definicji wynika zatem, iż zarówno „działalnością rolniczą”, jak również „działalnością leśną” nie jest działalność polegająca na skupie płodów rolnych, czy leśnych lub też ich magazynowanie. Z tego też powodu budynki takie jak magazyny, chłodnie wykorzystywane do skupu tego typu produktów nie będą objęte zwolnieniem podatkowym (por. Bogumił Pahl, Zwolnienie od podatku od nieruchomości budynków gospodarczych, Przegląd Podatków Lokalnych i Finansów Samorządowych, 2007 r., Nr 3, str. 5).

Kolejną przesłanką określoną w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l. jest przesłanka „służenia budynków gospodarczych lub ich części działalności leśnej lub rybackiej”.

„Służenie” oznacza faktyczne wykorzystywanie budynku do działalności leśnej lub rybackiej. Zwolnienie dotyczy zatem tylko tych budynków bądź ich części, które są wykorzystywane przy rzeczywistym prowadzeniu działalności rybackiej lub leśnej, a nie tylko przystosowane do prowadzenia tej działalności (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2.06.2011 r., sygn. I SA/Gd 246/11).

Natomiast „działalność rybacka” nie została nigdzie w przepisach zdefiniowana. Sama „działalność” oznacza „zespół czynności, działań, podejmowanych w jakimś celu lub w jakimś zakresie, czynny udział w czymś, działanie, praca” („Uniwersalny słownikiem języka polskiego” tom A-J, str. 757).

Wyrażenie „rybacki” oznacza „dotyczący rybaka, rybaków, należący do rybaków” (op. cit., tom P- Ś, str. 1098). Rybak zaś to „człowiek trudniący się zawodowo łowieniem ryb”.

Działalność rybacka to zatem zespół czynności, działań, praca podejmowana przez rybaka, rybaków, czyli osób zajmujących się zawodowo łowieniem ryb. Wykładnia językowa w tym zakresie daje jednoznaczny, zrozumiały rezultat.

Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego zrównuje pojęcie „działalności rybackiej” z „rybactwem”, a „rybactwo” z „rybołówstwem”. Wyjaśnił przy tym, iż w jego ocenie pojęcie „rybactwo” należy wiązać w przeważającym zakresie z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi Wspólnej Polityki Rybołówstwa Unii Europejskiej oraz programami pomocowymi związanymi z rybołówstwem. Według Wnioskodawcy ww. pojęcia można używać zamiennie.

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności należy wskazać, że wprowadzając zwolnienie budynków gospodarczych służących działalności rybackiej w 2002 r. ustawodawca na pewno nie wiązał jego rozumienia z przepisami Unii Europejskiej dotyczącymi Wspólnej Polityki Rybołówstwa Unii Europejskiej oraz programami pomocowymi związanymi z rybołówstwem. Z prostej i oczywistej przyczyny, Polska w tym czasie jeszcze do Unii Europejskiej nie należała.

Dalej należy uznać, że przytoczone przez Wnioskodawcę akty prawne mają ścisły związek z definiowaniem pojęcia „rybołówstwo”, a nie „działalności rybackiej”. Przykładowo w art. 5 pkt d) rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11.12.2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury sektor „rybołówstwa i akwakultury” zdefiniowano, jako sektor gospodarki, który obejmuje wszelką działalność związaną z produkcją i przetwarzaniem produktów rybołówstwa lub akwakultury oraz obrotem nim (podkreślenie organu).

Podobnie „rybołówstwo” wyjaśnia „Uniwersalny słownik języka polskiego” (tom P- Ś str. 1099): „gałąź gospodarki, obejmująca łowienie ryb, homarów, langust, ostryg itp. dla celów konsumpcyjnych i przetwórczych”.

Natomiast „rybactwo” oznacza - „hodowlę i łowienie ryb (a także raków i krabów). Rybactwo śródlądowe. Zajmować się rybactwem” (op. cit. str. 1098).

Z powyższego wynika, iż pojęcie „rybołówstwo” jest pojęciem najszerszym, obejmującym całą gałąź gospodarki, a pojęcie „działalności rybackiej”, użyte przez ustawodawcę w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l. najwęższym, obejmującym tylko działalność rybaka/rybaków. W ocenie organu powyższych pojęć nie można używać zamiennie.

Wskazane przez Wnioskodawcę programy pomocowe, z których korzystał dzierżawca realizując inwestycję w postaci budowy chłodni, związane są z sektorem gospodarki zwanym „rybołówstwem”, który jak wyjaśniono powyżej nie jest pojęciem tożsamym z pojęciem „działalności rybackiej”.

Zdaniem tut. organu podatkowego dokonana analiza przepisów prawa w pełni potwierdza, że ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l. mogą korzystać wyłącznie budynki gospodarcze służące działalności rybackiej. Przy czym ustawodawca nie wprowadził warunku położenia budynków gospodarczych służących tej działalności na terenie portu rybackiego, ani dostarczania ryb do magazynu na statkach rybackich. Gdyby wolą ustawodawcy było zwolnienie z opodatkowania wszystkich budynków związanych z gałęzią gospodarki nazwaną „rybołówstwo” nie zawęziłby przedmiotu zwolnienia wyłącznie do budynków gospodarczych, lecz użyłby sformułowania „budynki lub ich części związane z rybołówstwem” lub „budynki służące rybołówstwu”.

Podkreślić również należy, że zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są odstępstwem od jednej z podstawowych zasad podatkowych - zasady sprawiedliwości podatkowej - przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zasadą jest ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, czy zwolnień, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22.09.2010 r., sygn. II FSK 818/09 i z dnia 8.11.2004 r., sygn. I FSK 569/04, uchwały Sądu Najwyższego z dnia 4.02.2000 r., sygn. II CKN 738/98, z dnia 21.12.2006 r., sygn. III CZP 133/06, z dnia 7.10.2008 r., sygn. III CZP 81/08, z dnia 4.06.2009 r., sygn. III CZP 30/09 i z dnia 30.03.2012 r., sygn. III CZP 4/12 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17.11.2011r., sygn. I SA/Gd 974/11).

Pozostając zatem w zgodzie z nakazem ścisłego interpretowania zwolnień należy wskazać, iż użyte przez ustawodawcę w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l. pojęcie „budynków gospodarczych lub ich części służących działalności rybackiej” nie obejmuje wszelkich budynków lub ich części służących szeroko rozumianemu „rybołówstwu”. Budynek chłodni nie służy bowiem „działalności rybackiej”, lecz służy „rybołówstwu”, czyli gałęzi gospodarki obejmującej swym zakresem zarówno połów ryb i innych organizmów morskich, ich magazynowanie oraz dystrybucję.

Podsumowując należy wskazać, że ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że budynek chłodni stanowi budynek przemysłowy, pełniący funkcję magazynową (chłodnię do przechowywania ryb i innych organizmów morskich). Charakter budynku chłodni, jako budynku magazynowego potwierdza kategoria XVIII budynku z u.p.b., czyli dokumentacja budowlana oraz zapisy w ewidencji gruntów i budynków.

Budynku magazynowego – chłodni nie można utożsamiać z budynkiem gospodarczym. Są to dwie odrębne kategorie budynków. Do budynków gospodarczych należy zaliczyć z dodatkowe, pomocnicze budynki przeznaczone do przechowywania materiałów, narzędzi, sprzętu i płodów rolnych, służące mieszkańcom budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego, rekreacji indywidualnej, czy też będących w zabudowie zagrodowej. Na zasadzie analogii do budynków gospodarczych służących działalności rybackiej należy zaliczyć budynki pomocnicze, służące rybakom do przechowywania sieci, sprzętu i innych niezbędnych rzeczy służących do połowu ryb.

Do budynków tych nie można zaliczyć chłodni, budynku magazynowego służącemu przedsiębiorcy do magazynowania ryb i innych organizmów morskich w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w sektorze „rybołówstwa”. Pojęcia „rybołówstwa”, jako pojęcia znacznie szerszego, nie można utożsamiać z działalnością rybacką, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l., czyli działalnością prowadzoną przez rybaków.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego, którym organ jest ściśle związany. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy, iż budynek chłodni korzysta ze zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l. jest nieprawidłowe.

 POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Aleja Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r poz. 270) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu- do usunięcia naruszenia prawa. Skarga powinna zostać wniesiona w dwóch egzemplarzach w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi na adres: Prezydent Miasta Gdańska, ul. Nowe Ogrody 8/12, 80-803 Gdańsk.