Urodził się 25 czerwca 1821 r. w Gieshof koło Wrietzen w Niemczech. W 1848 r. ukończył wyższą Szkołę Budowlaną w Berlinie. W 1855 r. uzyskał uprawnienia państwowe jako inżynier budownictwa lądowego i wodnego. Od 30 grudnia 1856 r. do przejścia na emeryturę l kwietnia 1893 r. był etatowym radcą budowlanym Zarządu Miejskiego w Gdańsku.
Jako architekt miejski przez blisko czterdzieści lat miał decydujący wpływ na wszystkie inwestycje budowlane w mieście. Sam też był autorem wielu projektów, inne nadzorował. Był z ramienia miasta odpowiedzialny za budowę w latach 1868 - 1874 systemu wodociągów i kanalizacji w Gdańsku, potem za brukowanie ulic, budowę linii tramwajów konnych, szkół, szpitali, rzeźni miejskiej /1892-94/. Według jego planów i pod jego kierunkiem przebudowano w latach 1867-1872 dawny klasztor franciszkański na potrzeby Muzeum Miejskiego i szkoły św. Jana, a Zieloną Bramę w 1880 dla Zachodniopruskiego Muzeum Prowincjonalnego. Na czas wizyty króla Wilhelma I w październiku 1861 r., zbudował przed Dworem Artusa drewniany pawilon recepcyjny. Specjalizował się w dużych budowlach o drewnianej konstrukcji. W grudniu 1871 r. oddano do użytku duży gmach prywatnego teatru /potem Wilhelma/ przy ul. Długie Ogrody 33 a. Funkcjonował on aż do tragicznego pożaru w czerwcu 1933 r.
W dowód jego wielkiego wkładu w życie gospodarcze miasta, 31 stycznia 1893 r. Rada Miasta przyznała mu, w związku z przejściem na emeryturę, tytuł Honorowego Obywatela. Zmarł w czasie kuracji w Wiesbaden 28 stycznia 1898 r.
opracował: dr Mirosław Gliński